maandag 23 november 2009

KIEVITSTRAAT 2009

















Na mijn halfjaarlijkse bezoek aan de Platen- en CD beurs in de Jaarbeurs, besloot ik om, na 35 jaar, weer eens de route naar de Etaleursschool aan de Kievitstraat af te leggen. Alle treinreizigers uit de klas hebben deze route een aantal jaren gelopen.
Hoog Catharijne sla ik maar over en zoals gebruikelijk is het Vredenburg weer een puinhoop, nog niet helemaal vergelijkbaar met de bende die er begin jaren zeventig van gemaakt werd, maar het scheelt niet veel. Hopelijk weten ze er nu wat acceptabels neer te zetten. Toen ik de Rozenstraat bereikte bleek dat daar nog steeds niet veel veranderd was. De kerk is opgeknapt en de oude huizen zijn mooi gerestaureerd. Linksaf de Oudegracht op, dat ziet er vrijwel nog net zo uit als toen ik er iedere dag overheen liep. De Kargadoor is er nog, met zijn specifieke gevel, net als De Grammophoonwinkel een eindje verderop.


















De Zandbrug over en recht voor mij staat nog steeds het witte huis aan de Van Asch van Wijckkade, waar wij in 1970 een aantal krakers interviewden voor de werkweek film. Ervoor is alleen een 'Nijntjeplein' aangelegd, een speelplaats voor kinderen. Linksaf de Van Asch van Wijckbrug over en direct weer rechts de Weertsingel Oostzijde op.


















Die liep ik verder af, en tot aan de rotonde was er weinig veranderd. De bakkerij op de hoek van de Kievitstraat en de Koekoekstraat was een huisartsenpost geworden. De huizen in de Kievitstraat waren wat opgeknapt, maar ons schoolgebouw was verdwenen. Daarvoor in de plaats een gebouw met blauwe pilaren. Je moet er van houden zal ik maar zeggen. De panden ernaast zijn zo te zien nog in oude staat, maar onze schooltijd in dat karakteristieke gebouw aan de Kievitstraat is alleen nog maar aanwezig in onze herinnering.

dinsdag 15 september 2009

PRAATJE

Ontmoeting na 40 jaar met 4 klasgenoten van de Etaleursschool in Utrecht.
1969 - 1970.

Herinneren, 3 maanden geleden, een ontmoeting met 4 oud-klasgenoten in Amsterdam, ja, dat herinner ik me als een enerverend weerzien. Maar gaandeweg mijn ontmoeting met Dick, Wilma, Gerard en Henze bleek dat veel van 40 jaar geleden uit mijn herinnering was verdwenen. Maar omdat we in een klein gezelschap waren konden we de diepte in gaan en werd het initiatief van Gerard om elkaar weer te zien een fantastische reis terug.
De verhalen van vroeger, sentimentaliteit lag om de hoek, en de korte levensverhalen van ieder, maakte de verbondenheid en vriendschap van toen weer voelbaar. Stemmen, gebaren, typische eigenaardigheden veranderen niet of nauwelijks. De luisterende houding van Dick, Henze's exploderende lach, Wilma's wijdse gebaren en grote ogen als ze vertelt, Gerard's grijns onder zijn snor. Wat heb ik genoten van Wilma's messcherpe herinneringen en vertelkunst met veel humor. Dick, nog steeds grandioos in observaties en plots een grappige of zinnige opmerking. Gerard's prettige recalcitrantie van toen was nu in verdiepte vorm de motor van onze ontmoeting.
Alleen Henze heb ik door de jaren heen af en toe ontmoet en de laatste 10 jaar zeer regelmatig. Humor bond ons toen en nog steeds plus onze passie voor theater.
Gerard, dank voor je initiatief, het was een fantastische dag en ik hoop op een nieuwe ontmoeting in kleine bezetting maar dan ook met Elly. Elly, Elly! waar ben je? Kom je buiten spelen?

Stef, september 2009

donderdag 27 augustus 2009

Edward Hölzel

Onlangs Edward Hölzel benaderd over zijn tijd op de NIMETO.
In eerste instantie waren de eerder op de blog geplaatste Sinterklaasfoto's de reden om wat meer duidelijkheid te krijgen, maar nu toch de gelegenheid te baat genomen om wat meer vragen te stellen.

Hier de antwoorden:

Wat mij allereerst opviel was, dat jullie een ongelooflijk leuke tijd hebben gehad met veel saamhorigheid en het feit dat je er nu nog mee bezig ben is toch wel uniek te noemen.
Zoals ik je al door de telefoon vertelde is het bij mij zo; "weg is weg". Toch heb ik met een zekere weemoed naar al die jonge koppies gekeken.
Ik zal maar proberen punt voor punt te beantwoorden.
Op zekere dag werd ik opgebeld door ene mijnheer v.d. Zee (directeur van de Nat. Schildersschool) of ik er iets voor voelde om op de zojuist opgerichte etaleurs opleiding les te gaan geven. Hij had begrepen van Frits Frietman, dat ik twee Europese prijzen had gewonnen met etalages. Ik zei hem, dat ik daar niet zoveel voor voelde, daar ik mij helemaal wilde richten op het schilderen. Maar mede op aandringen van Frits, die zich erg eenzaam voelde in gezelschap van ene Sieders ben ik toch gaan praten en ging voor twee dagen aan de slag met lesgeven.

Zowel Frits als ik zijn nog steeds actief als beeldend kunstenaar en beiden werkend lid van de grootste en oudste kunstenaarsvereniging: PULCHRI STUDIO in Den Haag, waar ik van 1990-1998 respectievelijk vice-voorzitter en voorzitter was. Frits en ik schrijven elkander regelmatig en Frits zoekt ons ook zo nu en dan op in het hoge noorden.
Verder, dat vergeet ik bijna, ben ik met lesgeven gestopt in 1995.

Nu de antwoorden op je vragen:
De Sinterklaas op de foto ben ik.
Jarenlang heb ik dat gedaan, gesteund door een hele klas die voor Zwarte Pieten mochten spelen en dat met volle overgave deden. Tenslotte had ik ook een andere klas kunnen vragen nietwaar. Wanneer dat is begonnen weet ik niet meer. De foto waarop je twee Sinten ziet was een geintje van Stam, zijn zoon Bas en Nelis. Ik had mij net geïnstalleerd achter de microfoon voor mijn jaarlijkse act, waar iedereen toch een beetje huiverig voor was, of ik hoorde achter mij een hoop kabaal. Mijn microfoon werd mij ontnomen door een als Piet verklede Nelis, die mij toesiste: "Hier heb ik jaren op gewacht, om jou met bek vol tanden te zien zitten".
Er nam een andere Sint naast mij plaats, dat bleek Stam te zijn, die het ging hebben over ene Hölzel. Je snapt dat ik voor lul zat.

Op de foto waar je niemand kent behalve Stam staat ook Hans Hoppenbrouwer.

Op de klassefoto is de tweede rechtsboven inderdaad Harry de Rooy, die elke dag uit Brabant kwam met zijn vriend Bart Lemmens.
Verder moest ik denken aan die versierder Vincent Wouters, die eens een proef had gedaan met carbid, waarbij vele ruiten sneuvelden.
En die goeie mijnheer Bouma.
Dat verhaal van Henze Pegman kende ik niet, maar heb me er kostelijk mee vermaakt.
Verder zijn vooral de jongens erg veranderd, ik herkende ze nauwelijks.
Alleen Wilma is nog precies hetzelfde. Kier Kol is zelfs een 'eminence grise' geworden.

De werkweek, die jullie hebben meegemaakt, is een totaal andere dan de daarop volgenden.
Ik was daar verantwoordelijk voor en heb met de tweede klassen jaar in jaar uit dekors gemaakt in een Jeugdcentrum in Leiden, waar we overdag mooie dingen maakten en s'avonds een feestje bouwden.

- Waar kwam de wens vandaan om een gecertificeerde opleiding voor etaleur/decorateur te starten?
- Waarom werd deze opleiding ondergebracht bij de schildersschool?
- Wat waren de verschillen in opvatting van de initiatiefnemers en docenten op de etaleursschool?Nu wat betreft het ontstaan en waarom bij de Schildersschool.


Dit was naar Duits voorbeeld en omdat diverse academies er geen heil in zagen, vanwege het ontbreken van kennis.
De school is inderdaad opgezet op initiatief van het bedrijfsleven, die het wel fijn vonden als ze zelf niet meer hoefden op te leiden en tot stand gekomen in samenwerking met de Leidse Onderwijsinstelling, zonder dat ze ook maar enig idee hadden hoe dat vorm gegeven moest worden. De Schildersschool wist dat ook niet echt en klampte zich vast aan de kennis die ze hadden vanuit hun schildersachtergrond. Maar ja, dat is toch iets geheel anders. Vandaar, dat er in eerste instantie Sieders werd aangetrokken, die natuurlijk veel meer bij de schilders paste. Hij had het dan ook niet erg met ons op, met onze onaangepaste kleding. Niet eens elke dag een wit overhemd en veel te artistiek, lees losbollerig. Dat heeft menige woordenwisseling c.q. ruzie opgeleverd. De man is niet meer, dus laat ik het hierbij. Frits en ik verzonnen hoe het moest gaan met opdrachten en werkbesprekingen voor zo'n beetje alle vakken. Frits maakte de overgangsnormen en de examennormen. Die kennis had hij omdat hij in de examencommissie zat van MO tekenen. De school heeft een ongegekende ontwkkeling doorgemaakt, mede dank zij Stam, die het wel met ons zag zitten, en nog meer van die artistiekelingen aantrok.
Een hartelijke groet, Edward Hölzel

woensdag 26 augustus 2009

BLOG SAMENVATTING

Op Wordle kan je van elke willekeurige tekst een 'wordcloud' of woordwolk laten maken. Deze laat zien welke woorden je in je tekst gebruikt, hoe frequenter, hoe groter het woord wordt weergegeven. Zo is er in één oogopslag een beeld van een tekst. Ook van de NIMETO Kwintel.

Die ziet er zo uit:





















Het ziet er wel erg serieus uit, dus ik denk dat het programma voornamelijk in de prospectus heeft gekeken. Probeer het zelf ook eens, je kunt iedere tekst laten bewerken.
Wanneer de woordwolk gemaakt is kan je hem op verschillende manieren aanpassen door te kiezen uit verschillende lettertypes, kleuren en vormen om zo je woordwolk een eigen gezicht te geven.

VIERDE JAAR

Links staat Toon Kipmulder, rechts Ben Cobben.














































Toon Kipmulder stuurde een aantal foto's, die gemaakt zijn door Rob Huisman.
De foto's zijn tijdens het laatste schooljaar genomen.
Toen ik Marijke vroeg of ze zich nog iets van dit soort aktiviteiten kon herinneren, bleef ze het antwoord schuldig.

Foto 1: ETALEERLOKAAL.

vlnr: Marijke Volkers (uiteraard met fles), Edward Hölzel, Frits Frietman, Jan Stam, Toon Kipmulder en Judith Everse.

Foto 2: Avondje doorzakken op Toon Kipmulders' kamer.
Deze foto is genomen in het eindexamenjaar.
Je moest de leraren in de juiste stemming brengen natuurlijk!

Foto 3: Avondje doorzakken op Toon Kipmulders' kamer, 2.
vlnr: Judith Everse, Toon Kipmulder, Jenny van de Velde en Bert Thomassen.

Achterste rij vlnr: ?, Stam, Verbeek.
Middelste rij: Bert Thomassen, Lex Cordelaar, Bert Boom
Onderste rij: Marijke Volkers, Edward Hölzel, Toon Kipmulder, Frits Frietman en Judith Everse.

Foto 4: VOLLEYBAL
Soms werden we door de leraren uitgedaagd om een partijtje te volleyballen.
Niet al te vaak natuurlijk, want meestal werden de leraren in de pan gehakt!

Reaktie Bert Thomassen:
Tjonge dat die Anton in het gelukkige bezit is van een foto met een stel 'mooie' etaleurs bij elkaar.
Ik had toen waarschijnlijk geen spiegel waar ik dagelijks naar mijn hoofd keek, want als dit is waar ik mee rondliep, schaam ik me nu behoorlijk.
Gelukkig staat Jenny er op.
Zie ik die weer zoals ik die altijd zag: fragile, korte pony, maar een mooi poppie!
Tja dat volleyballen.
Staat me wel iets van bij.
Ik geloof dat het niet langer dan een seizoen geduurd heeft.
O.l.v. de gymleraar, maar waar en wanneer?
Sorry, maandagavond, dinsdagavond?
Ik weet het niet.
Wel werd ik toen goed (beter?) bevriend met Marijke Volkers, kwam geregeld bij haar thuis en ben nog eens met haar naar Bretagne op vakantie geweest.
Maar dat kan ook later zijn geweest.
Toen we samen op de academie in Amersfoort waren beland.
Laatst realiseerde ik me dat we dit jaar alweer 40 jaar geleden (in augustus '69) aan de Nimeto begonnen.
Wanneer is de reünie?
Als dat 50 jaar geleden is?
November 2009

dinsdag 18 augustus 2009

PROSPECTUS 1969

De Nationale Etaleursschool geeft de eerste all-round opleiding voor etaleur in Nederland. 
Deze scholing was tot nu toe slechts mogelijk door opleiding in het bedrijf en/of cursussen.
Omdat steeds hogere eisen worden gesteld aan de etaleur en de decorateur, op wiens schouders in toenemende mate een belangrijk deel van de verkoop bevorderende taak van het winkelbedrijf of onderneming komt te liggen, was tot op heden het gemis aan een gespecialiseerde vakopleiding etaleur-decorateur pijnlijk voelbaar. 

In diverse Europese landen heeft men de noodzaak van deze vakopleiding reeds lang ingezien en gezorgd voor een voldoende aantal scholings mogelijkheden. 
Door samenwerking tussen het Genootschap ter Bevordering van de Etalagekunst, de Leidsche Onderwijs instellingen, de Koninklijke Nederlandse Middenstandsbond en de Landelijke Raad voor het Grootwinkelbedrijf is de opleiding voor etaleurs aan de Nationale Etaleursschool tot stand gekomen. 
Gezien de ontwikkeling van de organisatie van het onderwijs in Nederland werd voor de huisvesting van de Etaleursschool samenwerking gezocht met de Nationale Schildersschool te Utrecht. 

De Nationale Etaleursschool is echter geheel zelfstandig t.a.v. de inrichting van haar onderwijs.






























Nu kan door middel van deze all-round opleiding tot gediplomeerd etaleur-decorateur voldaan worden aan de moderne eisen van verkoopbevordering, daar de van deze Nationale Etaleursschool te Utrecht afgestudeerden als volwaardige, tot in de laatste technieken geschoolde vakmensen hun plaats in winkelbedrijf en onderneming ten volle waard zijn. 
Het aantal vakantiedagen bedraagt 60 schooldagen, die worden verdeeld over een herfstvakantie, een kerstvakantie, een paasvakantie, een pinkstervakantie en een zomervakantie. 
In verband met de zomervakantie eindigt een cursusjaar omstreeks 1 juli en vangt een nieuwe cursus medio augustus wederom aan. 

EISEN VAN TOELATING
Tot de eerste klas kunnen, na een toelatingsonderzoek worden toegelaten: zij die bij de aanvang van de cursus de leeftijd van 15 jaar hebben bereikt en tenminste: 
a. in het bezit zijn van een einddiploma lager nijverheidsonderwijs voor jongens of meisjes, of 
b. drie klassen ulo/mavo met voldoende resultaten hebben gevolgd, of 
c. het diploma van de lagere detailhandelsschool bezitten, of
 d. een met a., b. of c. overeenkomende opleiding hebben gevolgd.






















Het toelatingsonderzoek zal erop gericht zijn te ontdekken of bij de kandidaat de volgende eigenschappen in aanleg aanwezig zijn: fantasie, kleurgevoel, handvaardigheid en enig tekentalent. Aanmelding voor de cursus, aanvangende op 18 augustus 1969, dient te geschieden door inzending van het aanmeldingsformulier. 
Ook degenen, die nog examen moeten afleggen voor het verkrijgen van een diploma of getuigschrift, wat voor toelating is vereist, dienen voor de sluitingsdatum het aanmeldings formulier in te zenden. 
De aanmelding sluit op vrijdag, 30 mei 1969. 
Alle na deze datum ontvangen aanmeldingsformulieren worden niet meer in behandeling genomen. 
Het toelatingsexamen zal worden afgenomen op vrijdag, 6 juni 1969. 
Alle kandidaten, die tijdig hun aanmeldingsformulier hebben ingezonden, ontvangen een schriftelijke oproep.















Het toelatingsexamen omvat onderstaande vakken: Maatschappijleer; Nederlandse taal; Duitse taal; Engelse taal; Wiskunde; Esthetica-kleurenleer; beroepsgericht onderzoek; Tekenen. 
De uitslag wordt direct na afloop van het toelatingsexamen aan de deelnemende kandidaten bekend gemaakt. 

CONTACTDAG 
 Jaarlijks in de maand mei wordt er voor adspirant-leerlingen een contactdag gehouden. Reeds aangemelde leerlingen ontvangen hierover persoonlijk berich. Belangstellenden kunnen dan alle inlichtingen ever de etaleursopleiding verkrijgen en het schoolgebouw bezichtigen. 

OUDERDAG
Voor de ouders/opvoeders wordt in de maand januari een ouderdag gehouden, teneinde de studieresultaten met directie en/of docenten te bespreken. De ouders/opvoeders worden hiertoe schriftelijk uitgenodigd.

HOOFDELIJKE OMSLAGEN 
Per leerjaar worden o.a de kosten voor excursies, schoolvereniging, verzekering, schoolfonds, stencils, bibliotheek e.d. per leerling hoofdelijk omgeslagen. Voor het eerste leerjaar zal deze hoofdelijke omslag per leerling naar schatting ongeveer fl. 100,- bedragen, voor de hogere leerjaren kan dit bedrag hoger zijn. 

AANSCHAF BOEKEN EN LEERMIDDELEN
Na afloop van het toelatingsexamen ontvangen de toegelaten leerlingen de boeken- en leermiddelen lijst, benodigd voor het eerste leerjaar. 
De aanschaf kosten voor boeken, gereedschappen, leermiddelen, werkkleding, sportkleding e.d. bedragen voor het eerste leerjaar +/- fl. 350,-. 

EINDDIPLOMA
Nadat de leerling het volledige onderwijs heeft gevolgd en een voldoende examen heeft afgelegd, wordt hem/haar een getuigschrift verstrekt. Het eindexamen wordt afgenomen onder toezicht van gecommitteerden, die hiertoe door de Ministers van Onderwijs en Wetenschappen en Economische zaken zijn aangewezen. 

LESSEN
Maatschappijleer,  Nederlands,  Duits,  Engels,  Wiskunde,  Esthetica ,Lichamelijke oefening,  Studiebegeleiding,   Bedrijfseconomische vakken: Boekhouden,  Bedrijfseconomie,  Reclame- en Etaleerkunde,  Verkoopbevordering,   Kleurenleer,  Natuur-en Scheikunde,  Technologie,  Scheikunde prakticum,  Technologisch onderzoek,   Tekenvakken: Hand-en Decoratief tekenen,  Ontwerpen,  Projectie en perspectief,   Praktische vakken: Decoreren,  Etaleren

























Het eerste leerjaar wordt gesplitst in een A en een B afdeling
A afdeling In deze afdeling worden de leerlingen met een overwegend theoretische vooropleiding geplaatst. Dit zijn o.a. ulo/mavo-en hbs/havo leerlingen. Gedurende dit jaar ontvangen deze leerlingen meer praktisch gericht onderwijs.
B afdeling In deze afdeling worden de leerlingen met een overwegend praktische vooropleiding geplaatst. Gedurende dit jaar ontvangen deze leerlingen meer theoretisch gericht onderwijs. Tijdens de lessen scheikunde practicum, technologisch onderzoek, decoreren en etaleren worden de klassen in 2 groepen gesplitst.

HET PRAKTIJKJAAR (3e LEERJAAR) 
 Het praktijkjaar is een wezenlijk deel van de opleiding en moet niet worden verward met de in de doelstelling genoemde voortgezette opleiding in het bedrijf. Gedurende dit jaar krijgt de praktikant zijn eerste confrontatie met het bedrijfsleven in de praktijk.
De bedoeling van het praktijkjaar is: - bij de praktikant een binding te doen ontstaan tussen de schoolse kennis en praktische uitvoering in winkelbedrijven. Hij kan trachten in praktijk te brengen hetgeen op school geleerd is. - de praktikant in het belang van een uiteindelijke beroepskeuze in staat te stellen een aantal bedrijven te vergelijken naar hun grootte, werkwijze en branche. - de praktikant begrip te doen krijgen voor arbeidstoestanden en menselijke relaties in het bedrijf. Het praktijkjaar omvat voor elke praktikant 40 werkweken verdeeld in bij voorkeur drie stages, die elk in een ander winkelbedrijf worden doorgebracht. In grotere bedrijven kan worden toegestaan dat de praktikant meer dan één stage doorbrengt. 

Rapporten De praktikant moet gedurende het praktijkjaar tien rapporten, handelende over perioden van 4 weken, bij de school inleveren. Deze rapporten moeten een overzicht geven van de verrichte werkzaamheden en een met schetsen, tekeningen en/of foto's verduidelijkt verslag bevatten over een bestudeerd onderwerp uit de praktijk, één en ander in overleg met de contactleraar. Deze rapporten worden door een functionaris van het betreffende bedrijf nagezien en afgetekend, om te voorkomen dat niet voor de buitenwereld bestemde inlichtingen het bedrijf verlaten. Ze dienen tevens ter controle van het gedane werk en worden samengevoegd tot een z.g.n. praktijkboek.
Naast specifieke etalage- en decoratiewerkzaamheden krijgt de praktikant ook opdrachten uit te voeren van meer theoretische aard, waarbij onderzoeken moeten worden verricht en berekeningen gemaakt. 

Contactleraar Deze behartigt het contact tussen werkgever, praktikant en school. Hij bezoekt de praktikant regelmatig in het bedrijf en ziet er op toe dat de juiste instelling t.o.v. het werk bij hem aanwezig is. Anderzijds is zijn taak erop te letten, dat aan de praktikant die werkzaamheden worden opgedragen waarmee zijn vorming gediend is. Het is gewenst dat in het bedrijf iemand als mentor van de praktikant optreedt om hem te leiden en zijn belangen te behartigen. Eén dag per veertien dagen komen de praktikanten op school bijeen om onder leiding van de contactleraar ervaringen uit te wisselen, de stage-rapporten te bespreken en door aanvullende lessen de kennis verder uit te breiden. Het bedrijf geeft aan het einde van iedere stage een beoordeling van de praktikant aan de directeur van de school. Deze beoordeling is vertrouwelijk en alleen bestemd voor directeur en leraren. 

BESTUUR:
W. van Krimpen te Hilversum, voorzitter Q. Hoogeweg te Amstelveen, secretaris P. Wassink Jzn. te Nijkerk, penningmeester
Bestuursleden, speciaal belast met de etaleursopleiding: A.J. van Haasteren te Voorschoten J.H.Hulsman te Rotterdam G. Beran, Ontwerper en adjunct-directeur Kon. Begeer te Voorschoten. A. Feer, Binnenhuisarchitect en Hoofd afd. Winkelinrichting C.H.V. Hobo te Rotterdam. A. Ficker, Afgevaardigde hoofdbestuur G.B.E. Etaleur Vroom en Dreesmann te Leiden. L.R. Hoogcarspel, Chef Reclameafdeling N.V. Tornado te Dordrecht. J.A. van Reeken Hoofd Centrale Inrichtingdienst Peek en Cloppenburg te Rijswijk. C.G. Vlasblom, Chefetaleur en chef afdeling planningen, bouw en installatie Gerzon te Amsterdam. G.J.M. de Wolf Chef- etalage Vroom en Dreesmann te Den Haag.




















DIRECTIE: C. van der Zee, Utrecht, directeur. H.J.J. Verbeek, Utrecht, adjunct-directeur.  

DOCENTEN ETALEREN:] A. Sieders te Gouda Decoreren, etaleren en tekenen
J. Stam te Laren, N-H Decoreren, etaleren, reclame-en etaleerkunde, technologie en verkoopbevordering.

(Dit jaar veertig jaar geleden, hebben we allemaal de prospectus bestudeerd en aan de hand daarvan besloten om onszelf op te geven. 
Bovenstaande tekst is slechts een gedeelte van het 16 pagina's tellende, gestencilde boekwerkje. "Arme school", concludeerde Ruud Spall toe hij mij onlangs de scans stuurde).

donderdag 13 augustus 2009

SINTERKLAAS

Er werd op de NIMETO ook Sinterklaas gevierd. Ik ben daar nooit bijgeweest, maar deze foto's uit de fotodoos van Jan Stam geven aan er een aantal vieringen hebben plaatsgevonden. Ook hierbij heb ik geen idee wanneer de foto's gemaakt zijn. Mocht iemand hier meer over kunnen zeggen, laat dat dan weten!













HET FOTOBOEK VAN JAN STAM, DEEL 2

Foto 1: Stoeien met figuren
Te zien tijdens het stoeien: Douwe Visser, Marjorie,
Bart Ariëns en Ben Cobben



















Foto 2: Dit zou een bespreking kunnen zijn van gemaakt werk.
Ik herken niemand behalve Stam.



























Foto 3:
Edward Hõlzel tijdens een modeshow.






















Foto 4: Jan Stam met Marjo van den Broek.
Foto dateert uit circa 1982.






























George van Uden (sept. 2012):

Kwam toevallig op uw blog terecht. Erg leuk om enkele oude bekenden te zien.

In de periode 1974-1979 heb ik zelf ook aan de Nimeto gestudeerd.
In mijn klas zat een heel leuk meisje die samen met Jan Stam op de foto staat in uw blog.

Destijds woonde zij in Hilversum. Haar naam: Marjo van den Broeck.
Ik was heel erg goed bevriend met haar en... ben dat nog steeds.
We zien elkaar nog steeds elk jaar minstens één of twee keer.

woensdag 5 augustus 2009

PRAATJE IN 't VEEN





























Een paar weken geleden kwam ik eindelijk op het spoor van Anja van Minnen, die twee jaar op de NIMETO heeft gezeten. Ik vertelde haar over dit weblog, en ze zei dat ze nog af en toe contact had met Paul van Huizen en René Verbruggen, twee klasgenoten die ik nog niet had kunnen vinden. Op drie augustus organiseerde Anja een Praatje in 't Veen en hiervoor had ze René en Paul uitgenodigd. Anja woont al vele jaren in Veenendaal, en heeft een fulltime baan.
ANJA: "Gisteren zijn René en Paul bij mij op bezoek geweest. Het was reuze gezellig en we raakten niet uitgepraat. Het grappige is dat ieder zo zijn herinneringen heeft. En dat de ander dat dan weer compleet kwijt is".

Enkele weken geleden kreeg ik een mailtje van Paul van Huizen. Hij had mijn naam via zijn vriend Wolter op Schoolbank gelezen. Ik heb uiteraard onmiddellijk teruggeschreven en we hebben meteen een afspraak gemaakt. En (toeval bestaat niet) twee weken na dat mailtje belt Gerard Davelaar mij. Ik viel bijna van mijn stoel. Ik heb toen ook meteen René Verbruggen gebeld. Met René en zijn vriend Eduard heb ik nog heel lang contact gehad. Maar dat was de laatste 5 jaar een beetje verwaterd. René verteld dat Paul bij mij zou komen en René zei meteen heel spontaan: 'oh, maar dan kom ik ook!'
Maandag 3 augustus was de grote dag! Het was prachtig weer en Paul kwam om tien uur aan met de trein. René kwam wat later. We hebben heel wat gepraat, over nu maar uiteraard ook over vroeger.
In eerste instantie wist Paul helemaal niets meer van onze werkweek in Vierhouten. Later kwam alles een beetje terug. Ik wist nog veel van de nachtwandeling. Ik zat in een groepje dat vertrok en als eerste bij een bruiloft aankwam, waar wij niet echt welkom waren…, daarna zijn we ontzettend verdwaald en pas tegen de ochtend kwamen we weer bij ons kamp aan.
De laatste ochtend van de werkweek, toen bijna iedereen met erge keelpijn in bed lag en René en ik, en waarschijnlijk nog enkele mensen, de boel hebben opgeruimd.
Het witte feest, de oude school, de heer Bouma in de Kievitstraat.
De stifttand van Paul, die er regelmatig uitviel.
Nico, die toen al een auto had.
En dan de anderen. Stef, die bij ons toen al als komiek overkwam.
Dick, als de al wat oudere.
En uiteraard Wilma en Elly, onafscheidelijk die twee.
Over de zeilweek wisten de jongens niets, want dat hebben ze niet meegemaakt.
Jammer, want daar weet ik ook nog wel veel van. Met name het muziekkorps dat de jongens hadden samengesteld van muziek instrumenten (van de plaatselijke harmonie van Uitwellingerga). En dus ’s nachts een prachtig concert hebben gegeven. De volgende dag kwam de directeur van school om ons een fikse uitbrander te geven.
En de uitleg van de gymleraar, dat een BM-er NOOIT kon omslaan. De eerste de beste boot die omsloeg was de boot met het groepje van de gymleraar. En de heer Van Veen die illegaal Beerenburger verkocht.
Goed, veel herinneringen dus. En dat is allemaal 40 jaar geleden. En dan krijg je dus binnen twee weken weer contact met twee mensen uit die tijd. Ik vind het nog steeds ongelofelijk. Ik zou het ook erg leuk vinden om nog meer mensen uit die tijd te ontmoeten. We moeten maar eens wat organiseren.

PAUL: Heel bijzonder om mensen na zo'n 40 jaar weer eens te spreken!
Afgelopen week de hernieuwde kennismaking met Anja en René gehad en dat was uiteraard een leuke, lange dag. Ik heb daar wat foto's gemaakt en die staan hierbij. Het lijkt mij heel leuk om ooit meer mensen van "toen" te spreken, maar als ik het zo zie komt dat via deze blog wel goed.
Via Anja heb de NIMETOblog over vroeger bekeken. Ik was totaal verrast over de omvang en de informatie daarvan, heel erg leuk! Verder beluister ik nog net zo graag de undergroundmuziek en aanverwante shit als toen, al is mijn muzikale smaak nu veeeeeeel breder: pop, jazz, klassiek, veel opera, americana en wereldmuziek. Altijd staat dat versterkertje aan!




Foto 1: links Paul van Huizen, rechts Anja van Minnen
Foto 2: links Paul, rechts René Verbruggen

maandag 3 augustus 2009

UIT HET FOTOBOEK VAN JAN STAM

Via zijn vrouw Loekie hebben we wat fotomateriaal van Jan Stam ontvangen.
Niet alles heeft betrekking op onze vier jaar,
maar toch interessant genoeg om op te nemen.





























Als eerste een fraai STAM hoofd, niet door ons jaar geproduceerd, maar wel een prachtige Jan Stam, tevens zegt ook wel wat over het talent in de opleiding.


Alle leraren op een rij, waarschijnlijk
vlnr: Heijink, Boom, Hölzel, Stam, Brakkée, Ficker, Sieders.

Voor de ingang van de Kievietstraat met o.a.
Truus, Marjorie, Marijke en Stam.


Een groepsfoto, waarschijnlijk van een klas uit het jaar voor ons,
het gezicht van de tweede rechts boven, is dat misschien Harry de Rooy?


















































































Als laatste de eindexamenklas 1974-1975
Berry Boom, Wanda ??, Arthur van de Berg, Peter Boekhorst, Ben Bunnik, Harrie Ceelen, Liesbeth Dees-Schevers, Pim Dessing, Eric Don, Hank Elsinga, Astrid Frieling (Wijdekop), Frits Frietman, Marga Gaasenbeek, Netty Gelijsteen, George Geutjes, Gijs Kasius, Harm van Kasteren, Tineke Kemp (Sophie), Henk Kooij, Cees Kouwenhoven, Kees van der Krikke, de heer Crompvoets, Rob Linschoten, Nora Marees, Thom Nauta, Jan Ouweneel, Henk Schevers, Rijk van Selmde, de heer Sieders, Peter Spaans, de heer Stam, Hennie Telgenkamp, Leo ten Have, Hielke Ubbens, Dinie van de Boogaard, Marja van het Hof, Rob Veenendaal, Adriaan Versluis, Fred van Waard, Loes van Wijngaarden en Ron Zaal.

donderdag 16 juli 2009

FOTOARCHIEF


















Peter Bindels heeft  in zijn archief gezocht en kwam met de volgende foto's:

Foto 1:
Mijnheer Ficker staat te stoeien met het onderstel van een etalagefiguur.
Op de voorgrond staat Jenny van de Velde, achteraan links staat Helen Eggenkamp.
Tussen al de witte jassen staat Peter Bindels.
 (Met die lange, pluizige bakkebaarden).

Foto 2:
Deur naar het decoratielokaal:
In het deurportaal staan Helen Eggenkamp, Marijke Volkers, en Peter Bindels.

Foto 3:
Werfkelder: Met enige onregelmatigheid werden er feestjes georganiseerd in een van de Werfkelders aan de Oude Gracht, dit is een van die foto's.
Van links naar rechts:
Judith Everse (uit Oss), Anton Kipmulder, zittend Joop Smits. Op de bank: Peter Bindels, Jenny van de Velde.
Voor Peter B. op de grond: Rein van der Pol, rechts beneden met die krulbakkebaard Otmar van Hees. Op de rug gezien Truus van Dalsem en Betty van Haaften.

Foto 4:
Tekenlokaal:
Waarschijnlijk gemaakt tijdens het uitreiken van een rapport.
Van links naar rechts: Joop Smits, Jenny van de Velde, Judith Everse, achteraan Els van Breda en Helen, Peter Bindels, meneer Ficker, en de leraar Duits van Veen.



maandag 6 juli 2009

PRAATJE IN DE KROEG



























De tweede bijeenkomst werd vrijdagmiddag 3 juli vanaf 15.00 uur gehouden in Café Luxembourg aan het Spui in Amsterdam.
Vijf deelnemers leek mij een prima aantal.
Henze Pegman, Dirk Helsloot, Wilma Walhout, Stef van den Eijnden en Gerard Davelaar waren aanwezig.
Wilma was een 'mystery guest', de anderen wisten niet dat ze uitgenodigd was.
Rond kwart over drie waren de vier heren aanwezig en al spoedig in geanimeerde gesprekken gewikkeld.
Zelfs aan de naastgelegen tafel werden de oren gespitst.
Vrijwel direct was er een zekere vertrouwdheid, het is mij al vaker opgevallen dat, wanneer de juiste toon getroffen wordt, de jaren ongemerkt wegvallen, en iedereen is zoals hij altijd al was.
We vonden dat de absolute leeftijdstheorie van Harry Mulisch (de leeftijd die iemand altijd bezit, ongeacht zijn werkelijke leeftijd, Mulisch zegt dat zijn leeftijd 17 jaar is, dat is de leeftijd dat je geen kind meer bent, maar eigenlijk ook niet volwassen, en als iets heel onafhankelijks in de wereld staat), een kern van waarheid moet bevatten.
Rond vier uur kwam Wilma het café binnenlopen.
Ze werd natuurlijk hartelijk begroet en nam direct deel aan de gesprekken.
Als welkomsgeschenk kreeg ik een bundel van Cees Buddingh' "De wind houdt het droog" met een aantal fraaie gedichten:

Nogmaals de Mens

de mens is een vreemd wezen
hoe naakter men hem ziet
hoe meer hij in zijn hemd staat


Voor de deelnemers had ik een CD met een obscure verzameling nederlands talige liedjes meegenomen, de 'rafelranden en onderbuikgevoelens uit de nederpop'.
In mijn ogen een verzameling die de meeste liedjes van tegenwoordig overbodig maakt.
Ik was blij dat Stef ook gekomen was.
We konden veel details vertellen over zijn manier van entertainen in de klas, de twee jaar dat hij bij ons op school zat.
Hij was bijzonder verbaasd dat er zoveel was blijven hangen.
Zijn kleine voorstelling met de sinaasappel in het colbertje van de meester, zijn schijngevecht met niemand, alleen hemzelf voor de open klasdeur (hij kreeg forse klappen), de manier van reizen in de trein, met een meegebrachte asbak met leren banden en zijn acts bij het pompstation, waar regelmatig de motorkap van een auto opengetrokken werd, om met volslagen ontzetting een blik op de motor te werpen (er was niets aan de hand natuurlijk).
Ook Henze had verhalen, ik wist bijvoorbeeld niet dat hij, op een schoolfeest aan de Smijerslaan, bij het beslechten van een ruzie met een schilder, een forse wond aan zijn lichaam opliep, zonder dat hij het in de gaten had.
Geschampt met een gebroken bierfles.
Later werd de zaak in der minne geschikt.
Het werd gezelliger en zelfs een borrelplank kon de opgekomen honger niet stillen.
We besloten op zoek te gaan naar een eetgelegenheid, en na een korte wandeling over de grachten belandden we bij het Rakang Thai restaurant aan de Elandsgracht, waar we buiten verder konden kletsen en eten.
Tegen 21:30 vertrok iedereen weer.
Voor mij is het een waardevolle bijeenkomst geweest, toch eens verzinnen wat er verder gedaan kan worden
Gerard



























Impressie van Dirk:
Toen ik café Luxembourg inliep was ik erg nieuwsgierig wie ik zou aantreffen.
Maar er was nog niemand van het gezelschap gearriveerd.
Ik liep het café uit terug naar het terras.
Niemand, terwijl het drie uur was geweest.
Op dat moment zag ik in mijn ooghoeken een slank figuur door de zijingang naar binnen schieten.
Onmiddellijk herkende in Stef.
Ik omarmde hem (of eigenlijk hij mij), we gingen zitten en vroegen om bier.
Bijna direct ging het gesprek over de ziel van de mens die door de jaren heen niet of weinig verandert.
En we verbaasden ons over de tijdsprong die we aan dat cafétafeltje aan het Amsterdamse Spui ervoeren.
Het zette voor mij de toon van die middag en avond.
Even later kwamen Henze en Gerard en nog wat later Wilma (wat een verassing).
En het was geweldig, we voelden snel een sterke verbondenheid die stamde uit een ver verleden.
Naast het feest van herkenning en de oude (zeer grappige) verhalen, groeide sympathie voor elkaar en toen we later die dag ergens in de Jordaan zaten te eten, wilde iedereen dat deze ontmoeting een vervolg krijgt.

Wilma:
Vrijdag 3 juli, rond vier uur in café Luxembourg, heel voorzichtig door mijn wimpers kijkend (oh, God laat het nog leuk zijn... Nimeto-Middelbaar).
.....En daar zaten ze, Stef, Dick, Gerard en Henze J.
Het weerzien was hartelijk en een feest van herkenning.
De heren zaten al aan een biertje en de ene na de andere herinnering ging over tafel.
En ook wat het leven zoal gebracht en genomen heeft in de afgelopen, (bijna 40! jaar).
Natuurlijk ook veel vergeten of verdrongen, maar al pratend met elkaar kwam er veel boven.
Wat mij meteen weer een oud vertrouwd gevoel gaf, was het plezier zomaar, voor niets en om niets.
We zaten ergens met de wereld om ons heen als decor, en alle mensen om ons heen speelden met ons mee.
Noodweer op diverse plaatsen in het land, maar boven ons scheen de zon.
Dick was nog steeds, net als toen, de oudste, de aardigste, de sympathiekste ... etc. en Henze J, ‘business as usual’ steeds maar weer die artiesten, die hem opbellen... brood op de plank, hè?
En Stef, nou ja, er was geen deur waar zijn hand tussen kon klemmen, maar het zou zomaar kunnen.
En Gerard, uiterlijk zou ik hem zo niet meteen herkennen, maar zodra hij sprak, die stem... kon alleen maar Gerard zijn. Zijn haar van nu is de kleur van Bert toen, trouwens.
Lekkere drankjes, Thais eten, mooie verhalen, soms ook bekentenissen, stemmen, doorleefde gezichten, uitdrukkingen en... noem het maar de ‘zielen’ die niet echt ouder worden en van binnen ook helemaal hetzelfde blijven, gelukkig maar.
Het besef uit die tijd, dat ik het leven het liefste leefde als een scharrelkip, beetje van alles wat, van hier naar daar en met een plezierige eenvoud van het moment van de dag.
Lukte natuurlijk niet altijd... maar je weet dat het kan... dit heb ik sinds die schooltijd altijd onder handbereik proberen te houden.

Ergens op straat stonden we even stil, afscheid, wie loopt er mee naar het station, waar staat de auto etc... we keken om en stonden voor een bord: DE HEER IS MIJN HERDER.
God heeft humor.




























Thuisgekomen heb ik meteen weer mijn oude Nimeto-doos omgekeerd.
Een heleboel tekeningetjes, briefjes, kaartjes en aantekeningen bekeken. Allemaal stukjes van onze wereld van vreemde verzinsels, idealen, gekke situaties en uitspraken.
Mooie tijd, gekke types, blij dat ik daarbij was.
En gelukkig vanmiddag ook, laat dit niet ophouden, dit was veel te leuk.

Hoe voelt die bijna 40 jaar …
Op initiatief van Gerard Davelaar op 3 juli 2009 richting Spui in Amsterdam gereden.
Met hem, Stef en Dick bijeenkomen in kroeg.
Een gevoel van opwinding vooraf.
Hoe zou dat gaan?
Stef zie en spreek in nog dikwijls.
In verband met ons beider werk.
Ik ben zijn agent.
Waar we in de 2e van de Etaleursschool samen de klas vertegenwoordigden en een goed geolied duo vormden is het nu behalve zakelijk ook een mooie vriendschap.
Maar Gerard en Dick.
Dat was lang geleden.
Toen ik het café in kwam waren de anderen er al.
Al snel bleek de bijeenkomst een voor mij openbarende en heel waardevolle te worden.
Heel vertrouwd om enerzijds te bespreken wat ons vandaag de dag bezig houdt, maar vooral ook de vele anekdotes die over de tafel gingen.
























Grappig om te merken dat we alle 4 al bij aanvang opleiding wisten dat we nooit etaleur zouden gaan worden. Maar wat er wel voor ons in het verschiet lag was onduidelijk.
Wat we deelden was het feit dat de school op de een of andere manier van grote betekenis voor de rest van ons leven is geweest.
Mooie herinneringen aan de diversiteit aan docenten en medeleerlingen.
Eindelijk kon ik mijn verhaal kwijt over de wonderbaarlijke overgang naar het 3e jaar… (zie elders op deze site).
De rol die Stef daarin onbewust heeft gespeeld destijds.
Uiteraard heb ik het er met hem al veel vaker over gehad.
Ik merkte aan Gerard een mooie drive om zijn eigen verleden in kaart te krijgen. Ja anders stop je ook niet zoveel energie in dit alles.
En hij doet ook zoiets voor zijn Middelbare schooltijd.
Blij verrast was ik door de plotselinge verschijning van Wilma aan onze tafel.
Ik was even naar het toilet en toen ik terug kwam…. Daar zat ze.
Stralend en nog zo dezelfde van destijds.
Wat heb ik gelachen om al haar herinneringen die ze ophaalde over Stef zijn kolderieke uitspattingen op school.
En Stef viel van de ene verbazing in de andere.
Op de een of andere manier had hij een groot deel van zijn 2 jaar op onze school ‘gedelete’.
Hij ging er ook niet voor niets af na die 2 jaar.
En Dick vond ik tijdens onze ontmoeting een excentrieke oudere heer ‘met bolhoed’.
Bescheiden in zijn performance, maar zichtbaar genietend.
Heerlijk. Het etentje in de Jordaan: Thais.
Wie bedenkt dat er iemand bij zat die nooit Thais had gegeten???
Toch was het zo. En de verhalen gingen door en we vonden het alle vijf jammer dat Peter Walhout niet kon deze dag.
Dus met als gevolg dat het heeeel veel over hem ging.
Logisch, want Peter was in onze klas een fenomeen. I
k hoop dat ie de volgende keer wel aanwezig is.
Wie weet. En wellicht nog wat anderen van destijds.
Ruud Spall bijvoorbeeld.
Dat was toch een bijzonder joch in die tijd.
Hij gaat het geluid van de film hoop ik ophoesten. Dan kan ie compleet worden.
Het afscheid met vele knuffels was verwarmend. V
ier mannen van middelbare leeftijd en een dame van onbestemde leeftijd waar we alle 4 zo maar weer verliefd op werden… Zou hebben gekund.
Met een blij en voldaan gevoel rond een uur of 10 terug naar Woerden.
Wat is de tijd snel gegaan.
Niet alleen deze middag/avond.
De beelden van 40 jaar geleden waren weer fris in het geheugen terug.
Veertig jaar…. Dat kan zomaar een half mensenleven zijn.

Groet aan ieder die dit leest.
Henze

Ontmoeting na 40 jaar met 4 klasgenoten van de Etaleursschool in Utrecht.
1969 .. 1970.

Herinneren, 3 maanden geleden, een ontmoeting met 4 oud-klasgenoten in Amsterdam, ja, dat herinner ik me als een enerverend weerzien. Maar gaandeweg mijn ontmoeting met Dick, Wilma, Gerard en Henze bleek dat veel van 40 jaar geleden uit mijn herinnering was verdwenen.
Maar omdat we in een klein gezelschap waren konden we de diepte in gaan en werd het initiatief van Gerard om elkaar weer te zien een fantastische reis terug.
De verhalen van vroeger, sentimentaliteit lag om de hoek, en de korte levensverhalen van ieder, maakte de verbondenheid en vriendschap van toen weer voelbaar.
Stemmen, gebaren, typische eigenaardigheden veranderen niet of nauwelijks.
De luisterende houding van Dick, Henze's exploderende lach, Wilma's wijdse gebaren en grote ogen als ze vertelt, Gerard's grijns onder zijn snor. Wat heb ik genoten van Wilma's messcherpe herinneringen en vertelkunst met veel humor.
Dick, nog steeds grandioos in observaties en plots een grappige of zinnige opmerking.
Gerard's prettige recalcitrantie van toen was nu in verdiepte vorm de motor van onze ontmoeting.

Alleen Henze heb ik door de jaren heen af en toe ontmoet en de laatste 10 jaar zeer regelmatig.
Humor bond ons toen en nog steeds plus onze passie voor theater.
Gerard, dank voor je initiatief, het was een fantastische dag en ik hoop op een nieuwe ontmoeting in kleine bezetting maar dan ook met Elly. Elly, Elly! waar ben je? Kom je buiten spelen?

Stef, september 2009

KLEURENLEER






























Hoe Henze voorwaardelijk bevorderd werd naar het derde jaar. 
In het tweede jaar werd Henze erg in beslag genomen door zijn activiteiten voor het jongerencentrum in Woerden. 
Daardoor had hij natuurlijk minder tijd om zijn opdrachten voor school te doen. 
Tegen het einde van het leerjaar kreeg hij een onbehagelijk gevoel dat het wel eens mis zou kunnen gaan, dat hij zou blijven zitten, en dat zou vooral thuis veel problemen geven. 
Hij zocht uit wanneer de lerarenvergadering hierover zou plaatsvinden. 
Toen dat gebeurd was ging hij op zoek naar de tas van Stam, waar de genomen besluiten in moesten zitten. 
Toen hij de tas gelokaliseerd had nam hij de papieren snel door. 
Inderdaad, hij was de klos: blijven zitten! 
Henze had vooral de kleurenleer opdrachten van de heer Sieders slecht gemaakt, zijn werkstukken werden slechts beloond met een vier. 
Hij wist dat Stef ze wel goed gemaakt had, die had een acht gekregen. 
Als de wiedeweerga op de trein gesprongen en naar Soest gereisd, waar Stef nog steeds thuis woonde.

Na aanbellen bleek dat allen Stef's moeder thuis was. 
Zenuwachtig legde Henze uit dat hij echt dringend een opdracht moest opzoeken, en hij kreeg toestemming om in de kamer van Stef te gaan kijken. 
En zeker, hij vond de opdrachten. 
Thuis in Woerden werden de werkstukken uitgesneden  en opnieuw op karton geplakt. 
Daarna werden de opdrachten, met Henze's naam eronder in een lokaal aan de Kievitstraat onder in de kast gelegd. 

Het was nu wachten op de rapport uitreiking. 
Bij de uitreiking bleek, zoals verwacht, dat Henze was blijven zitten, vooral vanwege de onvoldoende voor de kleurenleer opdracht.
Henze ging direkt naar Stam om verhaal te halen, hij kon helemaal geen onvoldoende voor de opdrachten gekregen hebben, want hij had het goed gedaan, hij stond erop dat het uitgezocht werd. 
Stam was er niet erg van onder de indruk, maar toen er bij Sieders op zijn gemoed gewerkt werd, kreeg deze het benauwd: hij zou toch geen fout gemaakt hebben? 
Hij was hier altijd erg strikt in. 
Volgens Henze had hij Sieders met zijn opdracht in de hand zien staan en waar waren die nu gebleven? 
Laten we eens in de kast kijken, en ja hoor, daar kwamen de panelen weer te voorschijn. 
Nee, dat was niet echt een onvoldoende. 
Er werd een extra leraren vergadering belegd, waar uitkwam dat Henze voorwaardelijk bevorderd werd naar het derde leerjaar. 

De eerste stage van Henze was bij een winkel aan de Coolsingel in Rotterdam. Toen hij aankwam was de directeur afwezig, alleen de direkte chef wijdde Henze in. 
Let wel: lange haren, baard en vaal spijkerjack. 
Er moesten vooral veel etalagefiguren bijgeschilderd worden, en na vier dagen werd Henze bij de direkteur geroepen. 
Er was een ruim bemeten trappenhuis, waar de direkteur bovenaan stond te wachten. 
Toen hij Henze de trap op zag komen riep hij: "Wat doet DIT in mijn zaak?". 
Waarna Henze omhoog keek en terugriep: "Helemaal niets", zich omdraaide en de zaak verliet. 
Na overleg met Stam, mocht hij samen met Peter Walhout het proberen bij V&D aan de Lange Viestraat in Utrecht, waar ze verder een prima tijd hadden. 

De tweede stage was bij de NOB in Hilversum, waar Henze voor het eerst in aanraking kwam met het artiestenleven, waar hij nu nog steeds werkzaam voor is. 

(Het bovenstaand figuur is de kleurencirkel van Johannes Itten. 
Deze Zwitserse kunstenaar werd bekend met zijn theorie over kleur. 
De driehoek in het midden geeft de drie primaire kleuren weer. 
De driehoek die tegen elke zijde zit aangeplakt is de secundaire kleur die uit de twee aangrenzende kleuren ontstaat. 
De cirkel eromheen geeft 12 kleuren weer: de drie primaire kleuren en de mengvormen die er tussen bestaan).

DE TIJD VAN "HET GEDICHT"

WILMA:

Soms belde Stef bij mij thuis aan, bestelde bij mijn moeder een kopje óverhééerlijke koffie, en gaf vervolgens een voordracht van een gedicht, pakte de gitaar en speelde even ‘de blues’ en daarna ging hij weer op de fiets naar huis. ....
Dág mevrouw Smit, moeder van Wilmettes... mijn moeder (87) weet dit nog.
In tegenstelling tot mijn vader vond zij ons helemaal niet ... pas op, kijk uit.., ze lacht er nog steeds om.

Ik vond dit ‘juweeltje’ over de rommelmarkt, die bezochten wij vaak, meestal onder schooltijd.
























































Met Stef, (Steven) deelde ik naast de school, onze woonplaats, tevens de bank in de boemeltrein Soest-Utrecht.
En er was nog een overeenkomst: onze ouders.
Wat waren dié streng en helemaal uit de tijd!
Nou, de moeders, die vielen wel mee: koken, wassen, schoenen poetsen.., dat deden ze goed, maar onze beide vaders.., die waren zuur.
’Jongens en meisjes niet onder één dak, want anders...’.
Mijn vader had ook een mooie....’pas op met die feestjes.., jullie feesten véél te vaak..., dat worden straks orgieën.., seksorgieën’
Pas op, kijk uit.., zure opvattingen vonden we dat.
Al wandelend en pratend in de prachtige Soester Duinen hebben Stef en ik besloten dat we onze ouders maar net zo moesten gaan behandelen als in hun uitzichtloze meningen.
Stef besloot mijn vader voortaan per brief om gunsten te vragen.
Zo vroeg hij eens per brief of ik met hem uit mocht gaan en hoe laat hij mij dan weer thuis moest brengen.
Mijn vaders' reactie: ’doe maar een uur of half elf...’.
Stef hévig verontwaardigd: “meneerrrrrr Smit, dat is veeeeeel te vroeg en niet meer van deze tijd... op deze manier blíjft uw dochter haar hele leven een muurbloempje... en dat is dan úw schuld!

In de doos... jawel ik heb nog een briefje gevonden...
21 december, 10.45 uur, afzender Stef v.d. Eynden jr.
























Dinsdag 18 augustus 1970

“ Hééééé, jouw schoenen zijn gepoetst!!!!”
“Ja, dat heeft mijn moeder gedaan”
“........poetst jouw moeder jouw schoenen?”
“......mijn moeder is mijn slaaf!”
“...schop je haar weleens?”

Vakantie voorbij ..., 
Ik ben weer op school.