EXAMEN

Wanneer hebben we ook al weer eindexamen gedaan?

Tentamens in Etaleren en decoreren (in totaal vier opdrachten) moeten voldoende zijn.
Anders niet toegelaten tot het eindexamen.

Het eindexamen zal op 21 mei 1973 beginnen, met een schriftelijk examen over drie dagen aan de Smijerslaan. De toetsing gaat over zes vakken.

1. Verplichte vakken:
- Nederlands
- Handelseconomie
- Reklame theorie

2. Verplichte keuze vakken:
- Technologie
- Commerciële Economie
- Ontwerpen
- Handtekenen
(kies er twee uit)

3. Keuzevakken:
- Maatschappijleer
- Engels
- Esthetica
(kies er één uit)

Uit het informatiestencil blijkt verder dat:

- Het mondelinge examen plaatsvond op woensdag 6 juni aan de Smijerslaan.
- Het examen de vakken Commerciële Economie, Handelseconomie en Reklame theorie omvatte.
- Examinatoren waren J. Stam, J.F. Crompvoets, M.C. van Krimpen en H.C. Diks.
- Op grond van de eerder behaalde resultaten de leerlingen vrijgesteld waren van het mondelinge examen in de vakken Esthetica en Maatschappijleer.
- De vakken Nederlands, Duits, Engels, Technologie, Ontwerpen en Handtekenen niet mondeling werden afgenomen, ongeacht het behaalde cijfer.
- Uiterlijk dinsdag 19 juni 1973 degenen die gezakt zijn of herexamen moesten doen, hiervan bericht ontvingen.
- De diplomauitreiking plaatsvond op 27 juni 1973, om 10.00 uur aan de Smijerslaan.

Volgens mij zijn wij bijna allemaal geslaagd.

REÜNIE 1993

De eerste reünie voor de afdeling Etaleren (toen genoemd afd. reclame- en presentatietechnieken) werd georganiseerd bij het 25 jarig bestaan van de opleiding in 1993.
De reüniecommissie bestaande uit de ook nog voor ons bekende namen Kees Nelis, Edward Hölzel, Frits Frietman en Hans Hijink, presenteerden een middag- en avondprogramma op 18 september 1993.
Toegangsprijs was Fl. 25,-, en daar kreeg je voor:

17.00 - 18.00 uur Ontvangst aan de Smijerslaan.
18.00 - 21.00 uur Koud en warm buffet, onder het genot van de klanken van het jazzkwartet Hans Slaterus.
21.00 - 01.00 uur Drive-in disco Chiel van Praag met "Goud van Oud", aangeboden door Prince-Productions.

Voor gemakkelijke identificatie kreeg iedere bezoeker een button opgespeld met zijn naam en afstudeerjaar.
Van ons jaar waren er een flink aantal mensen, en wij hadden de button niet echt nodig, want zelfs na 25 jaar waren de meesten nog direct te identificeren.
Tot een uur of half tien heb ik met een aantal mensen zitten praten, en toen begon de disco mij zo op m'n zenuwen te werken, dat ik maar vertrok.
Daarna duurde het tot 1998 voor de tweede reünie georganiseerd werd.

SOUNDTRACK VAN HET EERSTE JAAR

In september 1969 bezocht ik voor het eerst de school aan de Kievitstraat. Een paar weken later als de andere leerlingen. Als ik geen vervolgopleiding zou starten, zou ik opgeroepen worden voor militaire dienst, en dat leek mij de ultieme tijdsverspilling.
Ik moest dus zo snel mogelijk een opleiding kiezen en bij toeval kwam ik op de Etaleursschool terecht. Al snel vond ik mijn plaats in de klas, en begon rond te hangen bij verschillende klasgenoten. Als jarenlange muziekliefhebber was ik geïnteresseerd in de platencollecties van mijn medeleerlingen en voor mij bestaat de soundtrack van de eerste maanden Kievitstraat uit onderstaande LP's.

Naar de feestjes nam ik de wat obscuurdere LP's uit mijn eigen verzameling mee, ik herinner mij nog dat we op de kamer van Dick Helsloot in Overvecht de West Coast Pop Art Experimental Band en het tweede album van de Electric Prunes "Underground" beluisterden.
Ook Buffalo Springfield, de band waar Neil Young en Stephen Stills in speelden was een veelgedraaid item, net als de Engelse groep Fairport Convention, met Richard Thompson en Sandy Denny.
Dick had een set zelfgebouwde luidsprekers staan, met een soort groene spaanplaat gordijnen, half voor de conussen, die inderdaad erg goed klonken.

The Rolling Stones - Beat, Beat, Beat (Decca 60368, 1965, Duitsland)
Een bijzondere uitgave op een 10" LP, oorspronkelijk alleen verkrijgbaar als postorder item, die ik totaal niet kende.
De LP bevatte de klassieke line-up van Mick Jagger, Keith Richard, Brian Jones, Bill Wyman, en Charlie Watts, plus Ian Stewart, die de piano bespeelde.


















(vlnr: Gerard den Toonder, Rinus Schrauwen en Frans van Riel in het eerste jaar, tijdens de decoratieles).

Er zijn slechts 2.000 exemplaren geproduceerd, met een laatste persing in 1967. Nummers: "Around and Around", "Confessin' the Blues", "I Wanna Be Your Man", "Not Fade Away", "It's All Over Now", "Carol", "Time Is On My Side", "Poison Ivy", "Tell Me (You're Coming Back to Me)", en "Bye Bye Johnny." Bert had dit album in zijn bezit, en hoewel de LP geen bijzondere nummers bevatte vond ik vooral de hoes en het formaat heel bijzonder.

The Beatles - Abbey Road
Het laatste meesterwerk, altijd wanneer ik hier nummers van hoor ga ik onbewust terug in de tijd naar de mooie herfst van 1969, toen je dit album overal hoorde.

The Velvet Underground - Third Album
Een wereld van verschil met de eerste twee Velvet Underground albums (De Banaan en White Light, White Heat), die ik beiden al jaren in bezit had. Bert Th. had dit album en draaide deze altijd als ik op

De 6 CD versie uit 2015

bezoek was. Ik vond het een veel te soft album, het klonk kaal, rustig en naar binnen gekeerd, terwijl de vorige albums echte stadsmuziek bevatten, speedy en lawaaierig.
Het feit dat dit het eerste album was zonder John Cale, de meest avant-gardistische van het stel, en de diefstal van de meeste versterkers van de band, vlak voor het begin van de opnames zijn ongetwijfeld ook van invloed geweest. "Candy Says," "Pale Blue Eyes," en "I'm Set Free" mogen wat kalmer zijn dan de nummers die de band tot die tijd opnam, maar dat werd weer goedgemaakt door "What Goes On" en "Beginning to See the Light", waar de liefde van Lou voor Rock 'n' Roll weer vanaf spatte. "The Murder Mystery" was mijn favoriete track, een mix van vier verschillende gedichten, op een onnavolgbare manier in elkaar gestoken.
Dit album klinkt het minst als de VU, maar in de loop van de tijd ben ik het toch meer gaan waarderen. Er zijn twee totaal verschillende mixen van het album verschenen, w.o. Lou Reed's favoriet; de "closet mix".

Kant 1
1. Candy Says (lead vocals: Doug Yule), 2. What Goes On, 3. Some Kinda Love,
4. Pale Blue Eyes 5. Jesus
Kant 2
1. Beginning to See the Light, 2. I'm Set Free, 3. That's the Story of My Life, 4. The Murder Mystery (lead vocals: Sterling Morrison/Lou Reed, chorus vocals: Maureen Tucker and Doug Yule)
5. After Hours (lead vocals: Maureen Tucker)

Bezetting:
Lou Reed - lead/rhythm guitar, piano, lead vocals, Sterling Morrison - rhythm/lead guitar,
Doug Yule - bass guitar, organ, backing vocals en Maureen Tucker - percussion.

In 2015 verscheen een editie met maar liefst 6 CD's van dit album. De twee verschillende mixen, een monomix, een CD met outtakes en een twee Cd's omvattende live registratie.

(Gerard)