Na mijn halfjaarlijkse bezoek aan de Platen- en CD beurs in de Jaarbeurs, besloot ik om, na 35 jaar, weer eens de route naar de Etaleursschool aan de Kievitstraat af te leggen. Alle treinreizigers uit de klas hebben deze route een aantal jaren gelopen.
Hoog Catharijne sla ik maar over en zoals gebruikelijk is het Vredenburg weer een puinhoop, nog niet helemaal vergelijkbaar met de bende die er begin jaren zeventig van gemaakt werd, maar het scheelt niet veel. Hopelijk weten ze er nu wat acceptabels neer te zetten. Toen ik de Rozenstraat bereikte bleek dat daar nog steeds niet veel veranderd was. De kerk is opgeknapt en de oude huizen zijn mooi gerestaureerd. Linksaf de Oudegracht op, dat ziet er vrijwel nog net zo uit als toen ik er iedere dag overheen liep. De Kargadoor is er nog, met zijn specifieke gevel, net als De Grammophoonwinkel een eindje verderop.
De Zandbrug over en recht voor mij staat nog steeds het witte huis aan de Van Asch van Wijckkade, waar wij in 1970 een aantal krakers interviewden voor de werkweek film. Ervoor is alleen een 'Nijntjeplein' aangelegd, een speelplaats voor kinderen. Linksaf de Van Asch van Wijckbrug over en direct weer rechts de Weertsingel Oostzijde op.
Die liep ik verder af, en tot aan de rotonde was er weinig veranderd. De bakkerij op de hoek van de Kievitstraat en de Koekoekstraat was een huisartsenpost geworden. De huizen in de Kievitstraat waren wat opgeknapt, maar ons schoolgebouw was verdwenen. Daarvoor in de plaats een gebouw met blauwe pilaren. Je moet er van houden zal ik maar zeggen. De panden ernaast zijn zo te zien nog in oude staat, maar onze schooltijd in dat karakteristieke gebouw aan de Kievitstraat is alleen nog maar aanwezig in onze herinnering.
