NIMETO KWINTEL - 12e Jaargang 1972-1973

In ons laatste jaar op school verschenen slechts 2 schoolkranten, beiden in 1972.
Op groot formaat, eerst de dunne beige, en als laatste de dikke rode Kerst Kwintel.

KUIVEN

Dus op het schoolfeest kregen we een vetkuivengroep!
Om een uur of half negen begon MOAN met z'n eerste set. Dit was het progressieve gedeelte, wat ontaardde in oeverloos gepiel. Niet zo leuk dus.
Het tweede gedeelte was alweer beter, er werd toen meer rock 'n' roll gespeeld.
Dit deed denken aan de jaren 1966/'67 met vooral Rolling Stones nummers (Walkin' The Dog) en Chuck Berry ( Route '66/Bye Bye Johnny), en verder ook nog een ouder nummer van Neil Young: The Loner.
Allemaal wel aardig, maar wat vlak vertolkt.
De grote klapper moest komen met de vetkuiven.
LONG TALL ERNIE & THE SHAKERS begonnen rond 23.00 uur te spelen.
Een mooie announcer kondigde het vijftal aan.
Het publiek werd enigzins geprovoceerd en begon met een fluitconcert.
De band opende met een instrumentaal stuk.
Daarna 'Whole Lotta Shakin' Goin' On', 'Good Golly Miss Molly', en nog wat van dat ijzersterke jaren-vijftig materiaal.
De dansvloer was stampvol en er hing een erg goede sfeer.
Op enige incidenten na (kapotte bierglazen) vond ik het een geslaagde avond.
Lof voor de organisatoren.

LONG TALL ERNIE ALLEEN VOOR AUTOBEZITTERS EN UTRECHTENAREN?

Het optreden op het schoolfeest van Long Tall Ernie & The Shakers ging wel mooi m'n neus voorbij, want ik moest de laatste trein naar huis nog halen.
De planning van de optredens was dus niet zo goed.
Veel mensen moesten om een uur of elf al weg, en zagen dus alleen MOAN maar.
Misschien kan er in de toekomst ook met ons rekening gehouden worden.

SCHOOL EN REALITEIT

Het is beslist geen uitzondering dat een school zich vrij slecht aan de realiteit aanpast. Vaak berusten de oorzaken hiervan op onwetendheid en soms op financiële gronden. Ook laat de communicatie tussen de leraren weleens het één en ander te wensen over.
Alvorens echter verder te gaan, doe ik er misschien goed aan er op te wijzen dat dit artikel geschreven is over de afdeling etaleren, omdat ik van de schildersafdeling nagenoeg niets weet. Stil maar beste schilders, ik schaam mij diep, of is dit soms een gevolg van de toch wel gebrekkige communicatie tussen de twee afdelingen?
Maar laat ik teruggaan naar mijn uitgangspunt: De school te bekijken in het licht van de realiteit.
Tot mijn teleurstelling moet ik dan constateren dat deze realiteit-schoolverhouding soms ver te zoeken is.
En dit geldt voornamelijk voor de z.g.n. praktijkgerichte vakken.
Terwijl ik aan de ene kant verneem dat dit een M.T.S. is op H.T.S. niveau, hoor ik dezelfde dag nog dat het ministerie van Onderwijs plannen heeft om deze M.T.S. status te degraderen naar een veredelde ambachtsschool.
En als ik dan, al zal dat dan ten stelligste ontkent worden, een behoorlijk tekort aan materialen constateer (wat beslist niet nodig is, de Bijenkorf Eindhoven gooit dagelijks grote hoeveelheden materiaal weg, omdat de school het niet op komt halen) en hoor dan welk bedrag er voor de feestweek is uitgetrokken, tja, dan wordt het mij toch wel even zwart voor de ogen.
Maar goed, we zullen net doen of niets gezien en niets gehoord wordt, en vervolgen onze gang naar de praktijklessen.
Gang, inderdaad, ik dacht dat dit wel het juiste woord was. Natuurlijk, het heeft zijn charme die gang, maar of het nu direkt resultaatvehogend werkt, dacht ik toch wel in twijfel te mogen trekken.


















Het leuke is dan ook nog, dat deze lessen gegeven worden door leraren, waarvan er een aantal alle mogelijke moeite hebben gedaan om zelf de praktijk uit te komen.
En dan komt eigenlijk mijn grootste grief.
Het ideaal: De Bijenkorf, het walhalla voor de etaleur.
Ja hoor: vier Bijenkorven en weet ik hoeveel leerlingen.
En zelfs bij het proberen te bereiken van dit ideaal zitten we scheef.
Terwijl wij met ons eeuwige stukje karton aan het worstelen zijn, ja originaliteit in materiaalkeus wordt zeer op prijs gesteld, maar we zijn toch echt niet allemaal bij machte steeds eigen spullen te kopen, koopt men in de praktijk veelal zijn decoratie. Niet dat ik wil zeggen dat dit de ideale oplossing is, maar terwijl men in de praktijk druk doende is te centraliseren, mechaniseren en rationaliseren, zijn wij bij ons op school bezig allemaal individualisten te kweken, en dat bedoel ik nu als ik het heb over de relatie: school - realiteit.

(jan naezer -e4a)



KOFFIE

Een poosje geleden werd onder deze kop een anoniem stencil uitgereikt.
Het was gericht tegen het gebruik van de plastic bekers, een standpunt waar de redactie zich helemaal mee kan verenigen.
Wij willen dan ook iedereen oproepen om voortaal een eigen beker te gebruiken, hoewel de rijen wachtenden in de pauze voor het koffiehok dan nog wel veel langer zullen worden.
Je kunt natuurlijk ook helemaal geen koffie meer drinken. Melk is veeeeeeel gezonder en je hoeft dan ook niet meer in de rij te staan.
Wat een voordelen.
Alleen zouden we er wel prijs op stellen als volgende stencils even ondertekend werden, dat komt dan nog sympathieker over ook.


EVOLUTIE

Onder deze naam werd de eerste krant van de oud-leerlingenvereniging van de afdeling etaleren, gepresenteerd.
Deze vereniging stelt zich ten doel om de contacten onderling te onderhouden en de bedoeling is om op den duur als belangengroep op te kunnen treden.
We kunnen wel stellen dat het een goede zet is geweest.
Het ligt dan ook in de bedoeling dat de vierde klassers van nu, aan het eind van het jaar nog nader geïnformeerd zullen worden.
De krant die uitgebracht is, zag er naar mijn mening goed uit, en ook de inhoud was, om het zo eens te zeggen: "voor elck wat wils".
Was deze eerste uitgave nog gestencild, in de toekomst zal men zeker een andere uitvoering kiezen. Doch bij gebrek aan geld kon het deze keer niet anders. We willen de organisatoren veel succes toewensen, en zien graag de volgende krant tegemoet.

Expositie Wageningen: Geen Plofkip!

De expositie in het Forumgebouw van de Universiteit van Wageningen verliep wat anders als gepland was.
Half maart was de expositie al ingericht, maar bij de officiële opening op zaterdag bleek dat zes van de negen foto's van Marianne Berkhoff, met als onderwerp 'dieren in de intensieve veehouderij', zonder enig overleg waren verwijderd.
De fotos waren te heftig voor de tere kinderziel. Omdat het een open dag was, was er vrije toegang, dan kunnen er ook kinderen meekomen.
Op de foto's van Marianne staat een dier die uit een groep gehaald is, om te laten zien dat dieren ook een eigen identiteit hebben.

Bijvoorbeeld één vetgemeste kip uit zo’n kippenschuur/hal.
Het zijn prachtige portretten.
Al de foto’s hebben een kritische kant.
Katinka Schreuder belicht de invloed van de kassenbouw op ons landschap.
Marijke's foto's gaan over de teloorgang van de visindustrie.
Met z’n drieën is er eerder geëxposeerd in Rome. Dit was voor de organisator van deze expositie aanleiding om de expositie ook naar Wageningen te halen.
De bedoeling was het wetenschappelijke denken te verbinden met de ontwikkelingen in cultuur en samenleving.
In Rome werd de expositie geopend door mevrouw Agnes van Ardenne (oud minister van ontwikkelingssamenwerking).
Zij is vaste vertegenwoordiger van Nederland bij de FAO.
Maar ook CDA!
Zij vond onze foto’s te politiek! Tja,
het CDA staat voor de boeren.
Vond ik, eerlijk gezegd, erg leuk.
(Marijke)


Dinsdag 12 april hebben de kunstenaars de expositie weggehaald, om zo te protesteren tegen de toegepaste censuur van de universiteit van Wageningen.
Trouw, van woensdag 13 april besteedde er bijna een hele pagina aan.

SCHOOLKRANT, JAARGANG 9 : 1969-1970

DE MINI KLASSEN EXPRESSIE

De start van NSSU/ NESU op 5 december werd de conferance in de schoenen geschoven, hetwelk een geslaagd voorbeeld was van afgaand amateurisme.

Wat werd gevolgd door 'we gaan weer af' en andere gezangen door de geroutineerde witmakers.

Underground gebeuren, een wat rozerige, een act.
Waarin op verdienstelijke wijze bepaalde prominente figuren werden gecorrigeerd, met betrekking tot T.V., de hr. Verbeek enz.

Super Sensacion ovatie, een sound welke je dit jaar met regelmaat zult kunnen horen en dan met nog grotere bezetting.

Liedje en een act door een geheim agent van de N.V.S.H.

Geroutineerd banjospel, voor enkele minuten ging door nervositeit ietwat verloren ('t is jammer).

PAUZE - Deze bracht verandering van klimaat en een aperatiefje met zich mee.

Kosmische intergratie,
steriele mode,
vol vernuft en
grapvol!
sortering esthetische verandering
zwarte kamer werk.

Stukje Satans werk.

Klasen Ed en Henk, met de karakteristieke lichaamsomvang. Welke middels hun Klasenfiguur het hele lerarenteam op het podium op verdienstelijke wijze van repliek diende.
Tegen alle berichten in geweldig goed georganiseerd festijn, met enkele hiaten tussen de stukjes in, maar dat nemen we voor lief.
Dank, dank aan alle medewerkers.




LAATSTE NIEUWS

Het kanon Texas Truus mocht niet worden afgeschoten zoals de bedoeling was omdat er in de Kievitstraat bij proefnemingen enkele ruiten sneuvelden.
Na het optreden werd het kanon weggebracht en is bij zijn kosthuis ontploft, ook nu sneuvelden er enige ruiten en gelaatskleuren van diverse omstanders.

NSS'er- 9e Jaargang, Nr. 2 - januari 1970

SCHOOLFEEST

Ondanks het gemis van een pilsje gelukkig weer een geslaagd schoolfeest. Dit komt dan ook door de overweldigende opkomst en we kunnen rustig aannemen dat ieder een leuke avond gehad heeft. Hetgeen mede te danken is aan de 'great' opkomst van het vrouwelijk schoon.
Het verschijnsel "Hengstenbal" zoals enige jaren geleden is, na het intreden van de etaleurs gelukkig van de baan.
Ook BRAINBOX droeg een steentje bij, alhoewel de groep het uitgetreden talent Jan Akkerman duidelijk mist.
Deze speelt op dit moment met Thijs van Leer de muziek bij de musical "Hair".
Wat ze deden was zonder meer goed, met een uitschieter als "Dark Rose". En een improvisatie op het nummer "Johnny Be Goode" van Chuck Berry, een nummer van Pearls Before Swine en de toch wel geweldige jamsession later op de avond. Jammer dat de nieuwe leadguitarist Rudi de Queljoe (ex-Dragonfly) nog niet volledig op de rest van de groep was ingespeeld, z'n vervormers gebruikte hij te weinig en de nummers waarin hij ze wel gebruikte waren dan ook direkt beter, hetgeen in de jamsession goed te merken was.
Zingen kan blijkbaar Caz Lux alleen, want de rest stond er maar mat bij, hij moest dus de show maken. Verder viel ook de drummer Pierre van der Linden op, die bij After-Tea reeds ervaring opdeed.
Kortom: geheide muziek voor een niet al te verwend publiek.
Verder alle hulde aan de feestcommissie, die er veel werk van gemaakt heeft door onder andere de kantine leuk te versieren.
Slechts de lichtsjoo ging de mist in doordat de initiatiefnemers na verloop van tijd geen tijd meer hadden voor hun projektie, maar op zich toch een leuk experiment.
Feest-commissie Jaap en medewerkers bedankt voor het fijne feest, de school voor de medewerking en de volgende keer hopen we op weer zo'n feest.
(Jeaver)




NSS'er- 9e Jaargang, Nr. 3 - maart 1970

Wanneer je tegenwoordig de school uitkomt, kun je je sjekkie nog wel even in je zak laten zitten.
In de fietsenkelder kun je gratis dikke wolken naar binnen slurpen. Er wordt op school namelijk heerlijk aan de luchtverontreiniging meegedaan. De fietserts die als laatste hun rijwiel uit de daarvoor bestemde kelder opdiepen, doen dit onder het inademen van dikke vette wolken van uitlaatgassen, afkomstig uit de uitlaten van diverse bromfietsbezitters, die het nodig vinden hun apparaat reeds achter in de kelder warm te laten draaien.
Lui, wees niet te beroerd je stinkding zelf omhoog te duwen, in plaats van het zichzelf omhoog te laten stuwen.

NSS'er- 9e Jaargang, Nr. 4 - maart 1970

NADER TOT ELKAAR

Dit stuk is niet bedoelt om kritiek te leveren op de school en haar organisatie. Dit stuk dient allen ter informatie over al wat er eigenlijk leeft bij de tweede klassen etaleurs.
Er heerst op het ogenblik een vrij negatieve tendens bij de etaleurs, dat zal bij iedereen wel duidelijk zijn, een ieder doet eigenlijk maar wat, of vrijwel niets, terwijl er hele goede resultaten behaald kunnen worden.
De vraag is nu: "Hoe komt dit?"
Als je hard wilt werken, dan werk je naar een bepaald doel, en dat doel ontbreekt er, denk ik.
Over een paar maanden gaan wij de praktijk in, maar zelfs over dit jaar is maar weinig bekend, en verder rijst de vraag: "Zit ik deze vier jaar hier niet voor nop, want wat kan ik eigenlijk met dat etaleurspapiertje doen, en op welk niveau ligt het eindexamen"?

Misschien zijn dit al lang bekende vragen in de bestuurskamer en misschien hebben zij hier zelfs een antwoord op.
Wij zouden dat ook graag willen weten, zodat wij ons een doel voor ogen kunnen houden.
Iedereen heeft er natuurlijk begrip voor dat er bij de organisatie van een groots projekt als een school er dingen zijn die over het hoofd worden gezien, maar er is naast deze organisatie een heel belangrijk punt, namelijk de communixcatie.
Het is een moeilijk begrip en nog moeilijker is het om het op de juiste manier te gebruiken.
Misschien zouden de leerlingen en de leraren wat meer met elkaar moeten communiceren, zodat er bepaalde dingen bij ons en ook vast bij de leraren duidelijk worden. Je weet op een bepaald ogenblik niet meer wat je moet doen, als je steeds maar de zaken via-via hoort en het eigenlijk concreet uit de mond van de leraar horen wil, dan zou je weten waar je aan toe was.
We zouden ook bepaalde ideeën kunnen uitwisselen voor de klassen die nog volgen, want we willen eigenlijk zo graag deze fijne opleiding zo goed mogelijk volbrengen., Dat is vast en zeker mogelijk met een bepaald doel voor ogen en met een goedlopende communicatie van leerling tot leraar, zelfs van leerling tot het bestuur kan deze nog zo prille opleiding groots worden.
Het is nu erg moeilijk voor iedereen, het zal misschien nog veel moeilijker worden, maar daar zullen wij niet meer voor terugdeinzen als wij weten wat we aan elkaar hebben, en elkaar kunnen vertrouwen.
(Etaleurs 2a)


NSS'er- 9e Jaargang, Nr. 1 - december 1969


DE "MISSING LINK" OP ONZE SCHOOL

Na jaren van zoeken en gissen hebben de Nederlandse geleerden E. Henjo en N. Hanten de reeds lang doodgewaande "missing link" tussen mens en dier nog in grote getale in Utrecht aangetroffen.
In tegenstelling met wat men tot nu toe aannam, namelijk dat mens en aap het sterkst verwant waren, hebben de heren Henjo en Hanten nu aangetoond dat wij dit verband moeten zoeken tussen mens en varken.
Dit zogenaamde "varkmens" beweegt zich vrijelijk tussen de mensen die proberen het netjes te houden in een gebouw wat langzaam verandert in een uitgeleefde varkensstal.
Dat men deze "varkmensen" niet eerder heeft ontdekt kan men slechts verklaren door de sterkte uiterlijke gelijkenis die ze vertonen met de mens. Omdat ze echter ruiten breken, over tafels lopen, as en schillen in koffiekopjes gooien en koffie in de asbakken, heeft men deze "varkmens", zowel van vrouwelijk als mannelijk geslacht, kunnen lokaliseren. De heren Henjo en Hanten vrezen echter dat deze laatste schakels binnen afzienbare tijd voor de wetenschap verloren zullen gaan, omdat ze het leefklimaat aldaar zodanig nadelig beinvloeden, dat verder leven op deze voet uitgesloten is.
Daar de mens tegelijkertijd bedreigt wordt vrezen Henjo en Hanten dat hoogstwaarschijnlijk door hogerhand op korte termijn maatregelen genomen moeten worden.

NSS'er- 9e Jaargang, Nr. 5 - mei 1970

HET RIJKE LUDIEKE SCHOOLGEBEUREN





















Ik weet het, je moet hard en intensief studeren, en ik vermoed ook de onbelangrijkheid te onderkennen van alles wat daarnaast zou moeten gebeuren, en kan leiden tot integratie van het schoolverenigingswerk in het schoolprogramma.
Zit je in één of andere ondankbare commissie, schoolvereniging, werkgroep, minderheidsgroep, knijp dan niet de ogen en de neus dicht als drie maanden na de aanvang van het nieuwe schooljaar de eerstjaars nog in de rode asbakken staan te urineren en in de witte hun onpasselijkheid ten toon spreiden.
Kies vooral na al die maanden een praesidium der ellende.