DE WANDKLEEDPERIODE

Deze periode was aan het einde van het tweede jaar (1971). Allerlei stofjes, oude sokken en andere rommel, gaasjes, kartonnetjes met plakband op een stuk hout. Ik deed ook iets met knopen en draad op ronde borden en verkocht ze op kunstmarkten.
We hebben ook op de kunstmarkt in Soest gestaan.

Even het randje mooimaken

Elly met tekeningen en ik met wandkleden. Prijzen varieëerden, soms wilden we van de opbrengst op vakantie, maar achteraf waren we ook blij dat we er een fles wijn aan overhielden.
Ik weet nog dat ik tot mijn verbazing een keer heel veel geld kreeg voor één van mijn 'kunststukken'.
Mensen waren er helemaal blij mee en vertelden dat ze het midden in hun woonkamer, boven de kachel, op de schoorsteen zouden hangen. Ik was heel vereerd... mijn werk op zo'n centrale plaats. Jeeeetje, eindelijk begrepen en gewaardeerd en echt van die 'kunstzinnige' mensen, dat kon je wel zien.

Nadat de markt afgelopen was, wilde ik kijken of mijn kunstwerk al op de schoorsteen hing, en hoe dat eruit zou zien.
Ik wist dat die huizen grote ramen hadden en het was niet zover lopen. Maar we moesten wel wachten totdat het donker was, anders zouden ze ons zien en herkennen. Bij het huis aangekomen zag je het inderdaad meteen op de schoorsteen hangen
........ OP Z'N KOP!!
We hebben samen nog een moment overwogen om aan te bellen, naar binnen te stappen, het werk van de wand af te rukken en naar buiten te lopen. Zonder uitleg, want hier waren geen woorden voor!
We hebben nog even in de tuin gestaan, nog wat andere drastische maatregelen overwogen en na en onbedaarlijke lachbui besloten het zo te laten. Want dat gevoel niet begrepen te worden, daar was eigenlijk heel goed mee te leven.
(Wilma)