Ik nam de gelegenheid te baat om een bijeenkomst te organiseren.
Zoals gebruikelijk spraken we af in Café De Zwart aan het Spui in Amsterdam.
Om een uur of zes was iedereen er:
Zoals gebruikelijk spraken we af in Café De Zwart aan het Spui in Amsterdam.
Om een uur of zes was iedereen er:Dirk, Wilma, Ruud, Truus, Harry en Gerard.
Stef moest tot zes uur werken en zou wat later komen.
Stef moest tot zes uur werken en zou wat later komen.
Na een hartelijke begroeting en een paar consumpties besloten we om een Italiaanse hap bij Caprese, verderop in de Spuistraat te nemen.
Het was er niet druk en zonder moeite kregen we een tafel voor zeven.
Fardau, de dochter van Truus, kwam er even bijzitten.
Na de bestelling kwamen de verhalen weer los:
De marketing lessen van Brakkee, met als voorbeeld het nieuwe product "zeep aan een koord", zodat je de zeep niet weg hoefde te leggen, of kon laten vallen, touw om je nek, en poedelen maar.
Het was er niet druk en zonder moeite kregen we een tafel voor zeven.
Fardau, de dochter van Truus, kwam er even bijzitten.
Na de bestelling kwamen de verhalen weer los:
De marketing lessen van Brakkee, met als voorbeeld het nieuwe product "zeep aan een koord", zodat je de zeep niet weg hoefde te leggen, of kon laten vallen, touw om je nek, en poedelen maar.
Peter maakte bezwaar tegen het vermenselijken van de ingrediënten, en werd door de klas tot de orde geroepen 'omdat de leraar en tenslotte voor doorgeleerd had', en het dus wel zou weten.
Brakkee kon zijn verhaal afmaken.
Ondertussen zal Elly, zoals vaker, met een stokje te dodelen, de doodle veranderde gaandeweg in een voorstelling van een zich wassend figuurtje in een ongelofelijk smerige omgeving, dus zeep aan een touw zou de problemen niet oplossen.
Zo werden de lessen op individuele wijze opgenomen.
Voor Truus had ik een aantal foto's meegenomen, gemaakt tijdens haar trouwerij met Peter en in Benschop en Westbroek.
Een tijd geleden had ik deze van Peter geleend om in te scannen, en verderop heb ik er al een aantal geplaatst.
Voor Truus had ik een aantal foto's meegenomen, gemaakt tijdens haar trouwerij met Peter en in Benschop en Westbroek.
Een tijd geleden had ik deze van Peter geleend om in te scannen, en verderop heb ik er al een aantal geplaatst.
Truus had de foto's lang niet gezien, en ze werden met aandacht bekeken.
Voor Projekt 2013 had ik het materiaal van de werkweekfilm Altèrna meegenomen en overgedragen aan Ruud, die een nieuwe digitale versie zal maken, ditmaal met een geluidsband eronder.
Voor Projekt 2013 had ik het materiaal van de werkweekfilm Altèrna meegenomen en overgedragen aan Ruud, die een nieuwe digitale versie zal maken, ditmaal met een geluidsband eronder.
Ruud vertelde dat hij nog beschikte over de originele geluidsbanden, en zelfs losse geluidsopnames.
Als referentie gaf ik hem ook de kopie cassette met het oorspronkelijke geluid, die ik in 2010 van Kier Knol kreeg.
Als referentie gaf ik hem ook de kopie cassette met het oorspronkelijke geluid, die ik in 2010 van Kier Knol kreeg.
De film is ooit éénmaal op de NIMETO vertoond, toen hadden we al moeite met het geluid, omdat dat niet synchroon te krijgen was. (losse projector en losse bandrecorder).
Het wordt nu vast een mooi aandenken.
Voor "De restauratie van ..." willen we extra opnames maken, specifieke informatie hierover volgt op een later tijdstip.
Dirk zal de intro- en outro graphics verzorgen.
Tegenwoordig geeft hij toneelles aan kinderen tot een jaar of tien, en hij werd gecomplimenteerd met zijn optreden als chef stoelendans in de commercial voor Tempo Team die nu uitgezonden wordt.
(In het artikel iets verderop staat een link).
Verder is hij bezig met een mannenkoor, met uitsluitend a-capella repertoire, bedoeld om literaire avonden op te fleuren.
Mijn opmerking dat de jeugdserie De gezusters Kokkel nu eindelijk eens herhaald of op DVD uitgebracht moet worden, lijkt bewaarheid te worden:
De Gezusters Kokkel, deel 1-9
Door KRO uitgezonden negendelige serie van filmregisseur Joost Ranzijn (Han de Wit) over de twee zusters Miep en Agaath Kokkel (Felix Strategier & Stef van den Eijnden) die een pension runnen waar steeds andere gasten voor komische situaties zorgen.
Mijn opmerking dat de jeugdserie De gezusters Kokkel nu eindelijk eens herhaald of op DVD uitgebracht moet worden, lijkt bewaarheid te worden:
De Gezusters Kokkel, deel 1-9
Door KRO uitgezonden negendelige serie van filmregisseur Joost Ranzijn (Han de Wit) over de twee zusters Miep en Agaath Kokkel (Felix Strategier & Stef van den Eijnden) die een pension runnen waar steeds andere gasten voor komische situaties zorgen.
Miep wil de gasten met luxe ontvangen maar Agaath denkt daar anders over en neemt dit niet zo nauw.
Productiejaar 1991, Lengte: 225 minuten
Oorspronkelijk bestond de serie uit 24 delen, uitgezonden in 1991/1992, en herhaald in 1993.
Stef speelt hierin Agaath Kokkel.
Met veel plezier volgde ik in die jaren de uitzendingen.
Ook vertelde Stef dat hij eigenlijk helemaal niet op de etaleursschool terecht had willen komen, maar naar de toneelschool wilde.
Oorspronkelijk bestond de serie uit 24 delen, uitgezonden in 1991/1992, en herhaald in 1993.
Stef speelt hierin Agaath Kokkel.
Met veel plezier volgde ik in die jaren de uitzendingen.
Ook vertelde Stef dat hij eigenlijk helemaal niet op de etaleursschool terecht had willen komen, maar naar de toneelschool wilde.
Er werd echter tegen hem gezegd dat etalages "toch ook kleine theaters waren, waar je allerlei voorstellingen kon maken", en uiteindelijk ging hij overstag.
Hij hield het twee jaar vol en vertrok naar Amersfoort en daarna naar de mime opleiding in Amsterdam, wat hij nu omschrijft als 'thuiskomen'.
Wij zijn blij dat hij het bij ons toch twee jaar volgehouden heeft.
Binnenkort is Stef te zien op televisie in het kinderprogramma Koekeloere.
Het bleek dat veel van onze kinderen in de creatieve hoek werkzaam zijn.
De zoon van Ruud werkt aan televisie programma's als "het mooiste meisje van de klas" en die zigeunerserie van knuffelzanger Frans Bauer.
Binnenkort is Stef te zien op televisie in het kinderprogramma Koekeloere.
Het bleek dat veel van onze kinderen in de creatieve hoek werkzaam zijn.
Zijn dochter Ilse schrijft 'chicklit' boeken, en heeft inmiddels vier titels op haar naam staan.
Uit de omslagen van haar boeken blijkt dat de naam Spall typografisch een mooi beeld heeft (zegt de letterfreak).
De zoon van Stef doet in portretfotografie en soms een reportage voor een glimblad.
De zoon van Truus en Harry bemoeit zich met de grote festivals als Oerol en Lowlands.
Verder is het volgend jaar 40 jaar geleden dat wij van de NIMETO afstudeerden.
Een goede gelegenheid om in 2013 iets groters te organiseren.
Willen jullie je gedachten hier eens over laten gaan?
April lijkt mij een goede maand, later zijn er veel mensen op vakantie.
Verder is het volgend jaar 40 jaar geleden dat wij van de NIMETO afstudeerden.
Een goede gelegenheid om in 2013 iets groters te organiseren.
Willen jullie je gedachten hier eens over laten gaan?
April lijkt mij een goede maand, later zijn er veel mensen op vakantie.
September/oktober 2013 kan ook.
Over de locatie en eventuele activiteiten zijn ideeën nodig.
Bij een eerdere reünie werd de mogelijkheid van een herinneringsboek naar voren gebracht.
Marijke heeft ooit een fraaie serie foto's van 'Vrouwen van vijftig" gemaakt.
Het lijkt mij leuk om met de deelnemers op dezelfde manier zoiets te maken.
Van de meesten heb ik een foto uit vroeger tijden, en van het heden kan er vast wel een opname gemaakt worden tijdens de bijeenkomst.
Ik zal aan de hand van een (standaard) interview dan een beeld in woorden trachten te schetsen, vnl. gericht op je verwachtingen toen je school verliet, en wat het uiteindelijk geworden is.
Er zijn nu mogelijkheden genoeg om daar een persoonlijk fotoboek mee samen te stellen.
Een DVD van de Werkweek film 1970, met geluid, moet dan klaar zijn.
Zoals gebruikelijk was de sfeer weer ongedwongen en vertrouwd.
Iedereen kon zijn verhaal doen en iedereen kreeg de aandacht die het verdiende.
Toen we om een uur of half tien opbraken, en buiten in de regen even stonden na te praten, verwonderden wij ons dat we, na veertig jaar, nog steeds op deze manier met elkaar omgingen.
Over de locatie en eventuele activiteiten zijn ideeën nodig.
Bij een eerdere reünie werd de mogelijkheid van een herinneringsboek naar voren gebracht.
Marijke heeft ooit een fraaie serie foto's van 'Vrouwen van vijftig" gemaakt.
Het lijkt mij leuk om met de deelnemers op dezelfde manier zoiets te maken.
Van de meesten heb ik een foto uit vroeger tijden, en van het heden kan er vast wel een opname gemaakt worden tijdens de bijeenkomst.
Ik zal aan de hand van een (standaard) interview dan een beeld in woorden trachten te schetsen, vnl. gericht op je verwachtingen toen je school verliet, en wat het uiteindelijk geworden is.
Er zijn nu mogelijkheden genoeg om daar een persoonlijk fotoboek mee samen te stellen.
Een DVD van de Werkweek film 1970, met geluid, moet dan klaar zijn.
Zoals gebruikelijk was de sfeer weer ongedwongen en vertrouwd.
Iedereen kon zijn verhaal doen en iedereen kreeg de aandacht die het verdiende.
Toen we om een uur of half tien opbraken, en buiten in de regen even stonden na te praten, verwonderden wij ons dat we, na veertig jaar, nog steeds op deze manier met elkaar omgingen.
Volgens Wilma hebben we nog steeds de capaciteit om, zonder bedenkingen of voorbehoud, zo nu en dan te doen wat we vinden wat we moeten doen, en daar ook tijd in stoppen.
Ik hoop dat, zo nu en dan, ook de andere leerlingen eens aan zullen schuiven ook al denk je dat je niet van reünies houdt.
De kleinschaligheid zorgt ervoor dat je kan laten zien wie je bent.
(gerard)
Vond het erg leuk gisteren.
Ik hoop dat, zo nu en dan, ook de andere leerlingen eens aan zullen schuiven ook al denk je dat je niet van reünies houdt.
De kleinschaligheid zorgt ervoor dat je kan laten zien wie je bent.
(gerard)
Vond het erg leuk gisteren.
Gesprekken gaan steeds weer verder.
De eerste gaan over hoe is het met je in het algemeen gaat, daarna gaan ze meer over fragmenten uit je leven.
En nu gaat het ook verder in het heden: ik ga eens kijken of Stef wat met mijn verhaal kan.
Volgens mij is hij er geknipt voor.
De eerste gaan over hoe is het met je in het algemeen gaat, daarna gaan ze meer over fragmenten uit je leven.
En nu gaat het ook verder in het heden: ik ga eens kijken of Stef wat met mijn verhaal kan.
Volgens mij is hij er geknipt voor.
Wat de foto's betreft: redelijk mislukt.
Ik heb mijzelf vanmorgen toegesproken over het nut om zo'n apparaat in je tas mee te zeulen en er dan zulke foto's mee te maken.
Zal volgende keer beter mijn best doen.
Gelukkig staat Ruud er helemaal Ruudjes op.
(Wilma)
In Amsterdam zag ik vorige week weer een aantal oud klasgenoten terug van de etaleurs school:
Ik heb mijzelf vanmorgen toegesproken over het nut om zo'n apparaat in je tas mee te zeulen en er dan zulke foto's mee te maken.
Zal volgende keer beter mijn best doen.
Gelukkig staat Ruud er helemaal Ruudjes op.
(Wilma)
In Amsterdam zag ik vorige week weer een aantal oud klasgenoten terug van de etaleurs school:
Gerard, Ruud, Dirk, Wilma en Truus.
Voor de derde keer in 2 jaar tijd.
Waarom wil ik 40 jaar later de mensen ontmoeten waarmee ik veertig jaar geleden 2 jaar op school heb gezeten?
Het is geen sentimentaliteit maar wat wel?
Ik denk de verbondenheid met hen met een periode in ons leven waarin de wereld voor ons, voor mij, open lag.
18, 19, 20 jaar waren we en we wilden eindelijk los van huis (tenminste ik bijna): de wereld laten zien wie we waren.
Het klinkt een beetje Nescioachtig: Jongens waren we.
Maar dat gedeelde gevoel van jong zijn, ons zelf ontdekken, andere mensen ontdekken en plezier maken, samen keten is voor mij een hele bijzondere tijd geweest.
1968, 1969, jaren waarin ik de popmuziek verder opzocht.
Jezelf bevrijden van ouders, geloof, maatschappelijke conventies, het hoorde bij dat levensgevoel van de sixties.
En dat deelde ik op de etaleurs school met aardige, bijzondere mensen.
(Stef)
Voor de derde keer in 2 jaar tijd.
Waarom wil ik 40 jaar later de mensen ontmoeten waarmee ik veertig jaar geleden 2 jaar op school heb gezeten?
Het is geen sentimentaliteit maar wat wel?
Ik denk de verbondenheid met hen met een periode in ons leven waarin de wereld voor ons, voor mij, open lag.
18, 19, 20 jaar waren we en we wilden eindelijk los van huis (tenminste ik bijna): de wereld laten zien wie we waren.
Het klinkt een beetje Nescioachtig: Jongens waren we.
Maar dat gedeelde gevoel van jong zijn, ons zelf ontdekken, andere mensen ontdekken en plezier maken, samen keten is voor mij een hele bijzondere tijd geweest.
1968, 1969, jaren waarin ik de popmuziek verder opzocht.
Jezelf bevrijden van ouders, geloof, maatschappelijke conventies, het hoorde bij dat levensgevoel van de sixties.
En dat deelde ik op de etaleurs school met aardige, bijzondere mensen.
(Stef)
