woensdag 4 januari 2012

DE WAARDEBON

Ooit stonden Peter en Wilma op een warme zomerdag bij het Stadhuis op de Oude Gracht even stil bij een traditioneel wit bruidje, die trots en toegenegen naast haar verse echtgenoot over de rode loper schreed, gadegeslagen door vrienden en familieleden.
Wij hadden veel rommel bij ons, waaronder een paar zware houten planken.
Toen het bruidje voorbij was zei Peter, „kom op, nou gaan wij ook”. En daar gingen we, met al onze troep over de rode loper, vriendelijk wuivend naar vrienden en familieleden.
Peter zei onderaan de loper, „hier, nu draag jij alles, want je moet voortaan voor mij werken, je bent m’n slaaf!
Daarna riep hij steeds: „zélfs water laat ze aanbranden!”

Toen Peter daarna met Truus ging ‘huwen’ heb ik deze waardebon gemaakt.
Elly heeft deze medeondertekend.
En waarom deze nog in de doos zit.., zeker niet durven geven?