EXPOSITIE TRUUS

Truus exposeert schilderijen en beelden van geisha’s in Galerie Oost in Hoorn.

Het is een gedeelde tentoonstelling met een aantal andere kunstenaars.

Galerie OOST 99, Hoorn.

Open: do. t/m zo. van 13.00-17.00 uur

en op afspraak.

OP Z'N ITALIAANS

6 november 2012 - Truus was voor een paar dagen in Nederland om, samen met Harry, nog wat zaken op een rij te zetten.

Ik nam de gelegenheid te baat om een bijeenkomst te organiseren.
Zoals gebruikelijk spraken we af in Café De Zwart aan het Spui in Amsterdam.
Om een uur of zes was iedereen er:

Dirk, Wilma, Ruud, Truus, Harry en Gerard.
Stef moest tot zes uur werken en zou wat later komen.

Na een hartelijke begroeting en een paar consumpties besloten we om een Italiaanse hap bij Caprese, verderop in de Spuistraat te nemen.
Het was er niet druk en zonder moeite kregen we een tafel voor zeven.
Fardau, de dochter van Truus, kwam er even bijzitten.

Na de bestelling kwamen de verhalen weer los:
De marketing lessen van Brakkee, met als voorbeeld het nieuwe product "zeep aan een koord", zodat je de zeep niet weg hoefde te leggen, of kon laten vallen, touw om je nek, en poedelen maar. 

Peter maakte bezwaar tegen het vermenselijken van de ingrediënten, en werd door de klas tot de orde geroepen 'omdat de leraar en tenslotte voor doorgeleerd had', en het dus wel zou weten. 

Brakkee kon zijn verhaal afmaken. 

Ondertussen zal Elly, zoals vaker, met een stokje te dodelen, de doodle veranderde gaandeweg in een voorstelling van een zich wassend figuurtje in een ongelofelijk smerige omgeving, dus zeep aan een touw zou de problemen niet oplossen.

Zo werden de lessen op individuele wijze opgenomen.

Voor Truus had ik een aantal foto's meegenomen, gemaakt tijdens haar trouwerij met Peter en in Benschop en Westbroek.
Een tijd geleden had ik deze van Peter geleend om in te scannen, en verderop heb ik er al een aantal geplaatst. 

Truus had de foto's lang niet gezien, en ze werden met aandacht bekeken.

Voor Projekt 2013 had ik het materiaal van de werkweekfilm Altèrna meegenomen en overgedragen aan Ruud, die een nieuwe digitale versie zal maken, ditmaal met een geluidsband eronder. 

Ruud vertelde dat hij nog beschikte over de originele geluidsbanden, en zelfs losse geluidsopnames.
Als referentie gaf ik hem ook de kopie cassette met het oorspronkelijke geluid, die ik in 2010 van Kier Knol kreeg.

De film is ooit éénmaal op de NIMETO vertoond, toen hadden we al moeite met het geluid, omdat dat niet synchroon te krijgen was. (losse projector en losse bandrecorder).
Het wordt nu vast een mooi aandenken.
Voor "De restauratie van ..." willen we extra opnames maken, specifieke informatie hierover volgt op een later tijdstip.
Dirk zal de intro- en outro graphics verzorgen.

Om een uur of half acht kwam Stef een wijntje drinken. 

Tegenwoordig geeft hij toneelles aan kinderen tot een jaar of tien, en hij werd gecomplimenteerd met zijn optreden als chef stoelendans in de commercial voor Tempo Team die nu uitgezonden wordt. 

(In het artikel iets verderop staat een link). 

Verder is hij bezig met een mannenkoor, met uitsluitend a-capella repertoire, bedoeld om literaire avonden op te fleuren.

Mijn opmerking dat de jeugdserie De gezusters Kokkel nu eindelijk eens herhaald of op DVD uitgebracht moet worden, lijkt bewaarheid te worden:
De Gezusters Kokkel, deel 1-9

Door KRO uitgezonden negendelige serie van filmregisseur Joost Ranzijn (Han de Wit) over de twee zusters Miep en Agaath Kokkel (Felix Strategier & Stef van den Eijnden) die een pension runnen waar steeds andere gasten voor komische situaties zorgen. 

Miep wil de gasten met luxe ontvangen maar Agaath denkt daar anders over en neemt dit niet zo nauw.

Productiejaar 1991, Lengte: 225 minuten
Oorspronkelijk bestond de serie uit 24 delen, uitgezonden in 1991/1992, en herhaald in 1993.
Stef speelt hierin Agaath Kokkel.
Met veel plezier volgde ik in die jaren de uitzendingen.

Ook vertelde Stef dat hij eigenlijk helemaal niet op de etaleursschool terecht had willen komen, maar naar de toneelschool wilde. 

Er werd echter tegen hem gezegd dat etalages "toch ook kleine theaters waren, waar je allerlei voorstellingen kon maken", en uiteindelijk ging hij overstag. 

Hij hield het twee jaar vol en vertrok naar Amersfoort en daarna naar de mime opleiding in Amsterdam, wat hij nu omschrijft als 'thuiskomen'. 

Wij zijn blij dat hij het bij ons toch twee jaar volgehouden heeft.
Binnenkort is Stef te zien op televisie in het kinderprogramma Koekeloere.

Het bleek dat veel van onze kinderen in de creatieve hoek werkzaam zijn.

De zoon van Ruud werkt aan televisie programma's als "het mooiste meisje van de klas" en die zigeunerserie van knuffelzanger Frans Bauer. 

Zijn dochter Ilse schrijft 'chicklit' boeken, en heeft inmiddels vier titels op haar naam staan. 

Uit de omslagen van haar boeken blijkt dat de naam Spall typografisch een mooi beeld heeft (zegt de letterfreak). 

De zoon van Stef doet in portretfotografie en soms een reportage voor een glimblad. 

De zoons van Gerard zitten in de muziek, musea en interactieve reclame. 

De zoon van Truus en Harry bemoeit zich met de grote festivals als Oerol en Lowlands.

Verder is het volgend jaar 40 jaar geleden dat wij van de NIMETO afstudeerden.
Een goede gelegenheid om in 2013 iets groters te organiseren.
Willen jullie je gedachten hier eens over laten gaan?

April lijkt mij een goede maand, later zijn er veel mensen op vakantie. 

September/oktober 2013 kan ook.
Over de locatie en eventuele activiteiten zijn ideeën nodig.

Bij een eerdere reünie werd de mogelijkheid van een herinneringsboek naar voren gebracht.
Marijke heeft ooit een fraaie serie foto's van 'Vrouwen van vijftig" gemaakt.
Het lijkt mij leuk om met de deelnemers op dezelfde manier zoiets te maken.
Van de meesten heb ik een foto uit vroeger tijden, en van het heden kan er vast wel een opname gemaakt worden tijdens de bijeenkomst.
Ik zal aan de hand van een (standaard) interview dan een beeld in woorden trachten te schetsen, vnl. gericht op je verwachtingen toen je school verliet, en wat het uiteindelijk geworden is.
Er zijn nu mogelijkheden genoeg om daar een persoonlijk fotoboek mee samen te stellen.
Een DVD van de Werkweek film 1970, met geluid, moet dan klaar zijn.

Zoals gebruikelijk was de sfeer weer ongedwongen en vertrouwd.
Iedereen kon zijn verhaal doen en iedereen kreeg de aandacht die het verdiende.
Toen we om een uur of half tien opbraken, en buiten in de regen even stonden na te praten, verwonderden wij ons dat we, na veertig jaar, nog steeds op deze manier met elkaar omgingen. 

Volgens Wilma hebben we nog steeds de capaciteit om, zonder bedenkingen of voorbehoud, zo nu en dan te doen wat we vinden wat we moeten doen, en daar ook tijd in stoppen.
Ik hoop dat, zo nu en dan, ook de andere leerlingen eens aan zullen schuiven ook al denk je dat je niet van reünies houdt.
De kleinschaligheid zorgt ervoor dat je kan laten zien wie je bent.
(gerard)


Vond het erg leuk gisteren. 

Gesprekken gaan steeds weer verder.
De eerste gaan over hoe is het met je in het algemeen gaat, daarna gaan ze meer over fragmenten uit je leven.
En nu gaat het ook verder in het heden: ik ga eens kijken of Stef wat met mijn verhaal kan.
Volgens mij is hij er geknipt voor. 

Wat de foto's betreft: redelijk mislukt.
Ik heb mijzelf vanmorgen toegesproken over het nut om zo'n apparaat in je tas mee te zeulen en er dan zulke foto's mee te maken.
Zal volgende keer beter mijn best doen.
Gelukkig staat Ruud er helemaal Ruudjes op.
(Wilma)

In Amsterdam zag ik vorige week weer een aantal oud klasgenoten terug van de etaleurs school: 

Gerard, Ruud, Dirk, Wilma en Truus.
Voor de derde keer in 2 jaar tijd.
Waarom wil ik 40 jaar later de mensen ontmoeten waarmee ik veertig jaar geleden 2 jaar op school heb gezeten?
Het is geen sentimentaliteit maar wat wel?
Ik denk de verbondenheid met hen met een periode in ons leven waarin de wereld voor ons, voor mij, open lag.
18, 19, 20 jaar waren we en we wilden eindelijk los van huis (tenminste ik bijna): de wereld laten zien wie we waren.
Het klinkt een beetje Nescioachtig: Jongens waren we.
Maar dat gedeelde gevoel van jong zijn, ons zelf ontdekken, andere mensen ontdekken en plezier maken, samen keten is voor mij een hele bijzondere tijd geweest.
1968, 1969, jaren waarin ik de popmuziek verder opzocht.
Jezelf bevrijden van ouders, geloof, maatschappelijke conventies, het hoorde bij dat levensgevoel van de sixties.
En dat deelde ik op de etaleurs school met aardige, bijzondere mensen.
(Stef)

ATELIERROUTE UTRECHT 2012

Hier de link: Atelierroute
Er is onder andere werk van Marijke Volkers te vinden.
(klik op de afbeelding voor een beter leesbare versie).

CHEF STOELENDANS

Gisteren viel ik onbedoeld in een Ster blok voor het journaal.
Er kwam een commercial van Tempo Team voorbij.
In het begin was ik getuige van een stoelendans voor personeel.
Tot mijn verbazing herkende ik de Chef stoelendans: Stef!

Hier een link naar de clip!

STOELENDANS

Wel goed opletten in het begin.
De manier van doen herkennen wij.
Het zou zo maar in de Kievitstraat hebben kunnen plaatsvinden.
Leuk!

Ook voor Jumbo werd een clip opgenomen.
Ik begrijp er ook HELEMAAL niets van.

DE WANDKLEEDPERIODE

Deze periode was aan het einde van het tweede jaar (1971). Allerlei stofjes, oude sokken en andere rommel, gaasjes, kartonnetjes met plakband op een stuk hout. Ik deed ook iets met knopen en draad op ronde borden en verkocht ze op kunstmarkten.
We hebben ook op de kunstmarkt in Soest gestaan.

Even het randje mooimaken

Elly met tekeningen en ik met wandkleden. Prijzen varieëerden, soms wilden we van de opbrengst op vakantie, maar achteraf waren we ook blij dat we er een fles wijn aan overhielden.
Ik weet nog dat ik tot mijn verbazing een keer heel veel geld kreeg voor één van mijn 'kunststukken'.
Mensen waren er helemaal blij mee en vertelden dat ze het midden in hun woonkamer, boven de kachel, op de schoorsteen zouden hangen. Ik was heel vereerd... mijn werk op zo'n centrale plaats. Jeeeetje, eindelijk begrepen en gewaardeerd en echt van die 'kunstzinnige' mensen, dat kon je wel zien.

Nadat de markt afgelopen was, wilde ik kijken of mijn kunstwerk al op de schoorsteen hing, en hoe dat eruit zou zien.
Ik wist dat die huizen grote ramen hadden en het was niet zover lopen. Maar we moesten wel wachten totdat het donker was, anders zouden ze ons zien en herkennen. Bij het huis aangekomen zag je het inderdaad meteen op de schoorsteen hangen
........ OP Z'N KOP!!
We hebben samen nog een moment overwogen om aan te bellen, naar binnen te stappen, het werk van de wand af te rukken en naar buiten te lopen. Zonder uitleg, want hier waren geen woorden voor!
We hebben nog even in de tuin gestaan, nog wat andere drastische maatregelen overwogen en na en onbedaarlijke lachbui besloten het zo te laten. Want dat gevoel niet begrepen te worden, daar was eigenlijk heel goed mee te leven.
(Wilma)

ALL ABOUT TRENDS

Nimeto Seminar 2012 - All About Trends
Een inspirerend lifestyle en design seminar
28 juni 2012, 14.00 – 17.00 uur

Na bijna 40 jaar besloot ik weer eens een bezoek aan de NIMETO te brengen.
Dit (derde) seminar leek mij een goede gelegenheid.

Vooruitdenken, vernieuwen, verrassen.
In de creatieve industrie en de door Nimeto Utrecht bediende werkvelden gaat het meer dan ooit om trends:
Trendwatching, trendforecasting
en als het even kan:
trendsetting.
Een actueel thema.
Een mooi thema. Een inspirerend thema.

Ik wilde wel eens kennis maken met 'Upcoming Talent' en 'vooraanstaande en bevlogen stylisten en trendwatchers' en hun visie op lifestyle en design in de dagelijkse praktijk.

De treinreis van Amsterdam naar Utrecht ging als gepland.
Het stationsgebied van Utrecht is, zoals gebruikelijk, weer een enorme bende, bijna te vergelijken met de sloop van de stationswijk eind jaren zestig, toen wij er dagelijks kwamen.
Knap dat een gemeente zo stug kan volhouden aan lelijkheid en chaos.

Het NIMETO gebouw aan de Smijerslaan was flink uitgebreid, er zijn hele stukken aangebouwd, ik herkende het bijna niet meer. 
Het was druk, de ontvangst was hartelijk met een drankje en zelfs taart.
Toen ik de andere deelnemers nader bekeek, in de hoop dat ik iemand zou herkennen, gebeurde dat niet. Ik was duidelijk één van de oudere bezoekers en enig in zijn soort.
Om twee uur opende de voorzitter van het College van Bestuur Hans Verschoor het seminar.
Hij introduceerde de gids voor de middag; Ruud Kuijer, beeldhouwer, (bekend van zijn Waterwerken langs het Amsterdam-Rijn kanaal) en één dag in de week docent op de Nimeto.
Hier zijn webpagina.

"Ik ben een zeef die dingen filtert"
Daarna was het de beurt aan Milou Ket, een trendwatcher die voor bedrijven onderzoek doet en advies geeft over zaken die in de nabije toekomst zullen gaan plaatsvinden. Ook maakt ze een serie boeken die dienen als inspiratie voor bedrijven die bijvoorbeeld gordijnstoffen en andere interieurzaken ontwerpen en produceren. Zelf vond ik haar kleurkaarten als gids voor komende ontwikkelingen in mode en interieur fraai. Haar werkwijze is: veel reizen, indrukken opdoen, veel tijdschriften doornemen, dingen die haar opvallen rubriceren, en na voldoende materialen verzameld te hebben een aantal moodboards maken, waar dan een aantal boeken van gepubliceerd worden.
Kijk eens op haar website voor meer informatie.

Irene Westerbeek, een jonge hond die de blog The Cool Collector opgezet heeft was de volgende spreker.

The Cool Collector

In 2010 afgestudeerd aan de Willem de Kooning academie in Rotterdam en nu al gespecialiseerd in Forecasting en Creative Marketing. In tegenstelling tot Milou Ket werkt zij digitaal. Irene is de stem van de twintigers, essentieël voor veel bedrijven. Voor een kabelaar onderzocht ze het gegeven dat in de nabije toekomst al het glas om ons heen, wat minimaal 4 mm dik is een beeldscherm is. Geen zonwering meer nodig, bij het opstaan trekt het glas automatisch een grijs filter weg. In de badkamer kan je, wanneer je er niet te florissant uitziet, je spiegelbeeld met een paar vegen aangenaam bij photoshoppen. De kabelaar werd er wat zenuwachtig van: "hoe krijgen we in vredesnaam de wifi naar de koelkast", natuurlijk ook een belangrijk onderdeel van het leven.
In haar presentatie stipte ze ondermeer een restaurant in London aan INAMO waar je aan een zgn. e-table je bestelling door kan geven, de tafelbedekking aan kan passen, een spelletje spelen, nagaan hoever het met je eten in de keuken staat, en na afloop een taxi bestellen.
Klik vooral de filmpjes eens aan, je geloofd je ogen niet.
De volgende keer in London  ga ik er zeker heen.

Frans van Oostrom (stagecoördinator voor Nimeto) gaf een verhandeling over het project ‘Stagebegeleiding en social media’.
De afgelopen twee jaar is er binnen Nimeto Utrecht geëxperimenteerd met het inzetten van social media tijdens stagebegeleiding. Tijdens het project schrijft een aantal leerlingen in plaats van een stageverslag een online webblog. Dit webblog is afgeschermd en alleen toegankelijk voor de docent en praktijkbegeleider. Hierdoor kan dagelijkse feedback worden gegeven en het proces van begeleiding en beoordeling verbeterd en versneld worden.
Wat ik ervan begreep is dat het een efficiënte manier van stagebegeleiding is. Alleen de afscherming is nog niet optimaal. Na wat googelen kon ik een aantal weblogs gewoon bekijken.

Hieronder een soortgelijke presentatie van Frans op Kennisnet.

Praktijkervaringen met ict: bekijk de pitch

Als laatste kwamen er twee ex-studenten aan het woord, die iets vertelden over hun huidige aktiviteiten.

Bij het verlaten van de presentatieruimte kreeg iedere deeldemer de bekende goody bag met daarin twee NIMETO jaarboeken 2011-2012, waarin alle 4e jaars zich konden presenteren. Het zijn mooie kijk- en informatieboeken en laten zien dat er werk van hoge kwaliteit is afgeleverd. Het viel wel op dat het aantal vrouwelijke leerlingen veel groter is als in onze jaren het geval was.
Toen werd het tijd voor het bezichtigen van het werk van acht geselecteerde leerlingen, waar mij vooral het buizen alfabet van Laura Bos van de opleiding Ruimtelijke Presentatie en Communicatie (RPC) opviel. Typografisch helemaal in orde, al is een mogelijke toepassing natuurlijk wel beperkt.
Ook de fluoriserende sleutelgatring vond ik echt een uitvinding. Voor 1.99 euro nooit meer zoeken naar het sleutelgat 's avonds.

Tijdens de afsluitende "Meet & Greet" (ja die was er ook) had ik nog een kort gesprek met Hans Verschoor over een eventuele reunie voor oud-leerlingen. Ik wilde weten of wij iets onder de NIMETO vlag konden organiseren. Hij stelde voor dat er een concept gemaakt wordt en dat dat dan nader bekeken kan worden. Voor onze lichting is het volgend jaar 40 jaar geleden dat wij afzwaaiden, misschien een aanleiding om dat te vieren.
Voor mijzelf is het interessant om na te gaan met welke gedachten wij de school verlieten, en wat er uiteindelijk van onze ideeën terechtgekomen is, nu velen van ons aan het eind van hun werkzame leven zijn gekomen. Ik weet het, veel van jullie zien dat nog niet onder ogen, maar nu kunnen we het nog aan elkaar doorgeven. Over een jaar of 10 is dat alweer een stuk lastiger.

Al met al vond ik het een inspirerende middag.
Proficiat.

(Gerard)

EEN LEUK BEGIN

Voordat de les begon lieten we wel eens zo'n ta-ta-ta-taaaaa-tune horen, alsof we aan een circusprogramma zouden beginnen.
We gebaarden dan: daaaaar komt ie!!
Stef vroeg even het kolbertje van 'meester' te leen (Van Veen deed daar aan mee).
Stef gaf een kleine voorstelling, een goocheltruc bijvoorbeeld, waarbij hij een sinaasappel uit zijn mouw toverde.
Wij applaudiseerden dan hevig, en daarna begonnen we met de les.
Dat was in de periode dat velen van ons besloten geen etaleur te worden, maar wat we wel zouden worden wisten we ook nog niet.
We zochten daarom naar naar alternatieve  'voorstellingen'.
Spreekbeurten vonden we ook heel leuk om te doen.
Ook dan leenden we het kolbert van de meester en verzonnen we mooie verhalen om voor de klas te vertellen.
We maakten om de haverklap klassefoto's, om de les vrolijk te beginnen, meestal werden die gemaakt door Ruud Spall.

Hieronder een voorbeeld, gemaakt in de kantine aan de Kievitstraat.

Te zien zijn onder meer: Rene Verbruggen, Rinus Schrauwen, Frans van Riel,  Peter Walhout, Bert Thomassen, Dick Helsloot, Wilma Smit en Gerard den Toonder.
De foto moet op een woensdag gemaakt zijn, omdat we dan onze witte jassen droegen tijdens de lessen etaleren of decoreren.

GEBOUW KIEVITSTRAAT

Twee foto's van het oude schoolgebouw aan de Kievitstraat, bijzonder omdat ik nog nergens andere foto's heb kunnen vinden. Zelfs in het archief van de gemeente Utrecht is geen enkele afbeelding beschikbaar. Er zijn wel een aantal opnames gemaakt van de rotonde, aan het begin van de Kievitstraat, met de bakkerswinkel op de hoek (nu een huisartsenpost). Van het eerste gedeelte van de straat is tot op heden nog niets opgedoken.

NIMETO: 90 jaar

Nimeto Utrecht viert in 2012 haar 90-jarig jubileum.

Info hier

Scroll naar beneden, dan kan je foto's van de VIP bijeenkomst bekijken.
Onder andere deze van de heer Heying.





























Er zijn helaas nog geen activiteiten voor de krasse knarren uit de eerste jaren van de afdeling etaleren gepland.

Verder staat rechtsboven op de beginpagina, vlak boven het Facebook logo, een link 'Alumni' staan.
Wanneer je hierop klikt, kan je je aanmelden als oud leerling van de NIMETO.
Misschien een idee om dat te doen. Ik heb niet kunnen vinden of de lijst via internet te bekijken is. Dat lijkt mij toch wel een vereiste, in ieder geval heb ik mijzelf aangemeld.

(Gerard)

PROSPECTUS 1974

NIMETO - Afdeling Etaleren.

Gedeeltes uit de prospectus 1974-1975.
(Nog steeds gestencild, nu met een 2 kleuren offset omslag).

Onderwijsvorm

NIMETO-UTRECHT is een bijzondere vak-m.t.s. voor etaleren en schilderen, gesubsidieerd door het Ministerie van Onderwijs en Wetenschappen.

Na de viering van het 50-jarig bestaan van de Nationale Schildersschool in oktober 1972 werd de naam van de school gewijzigd in NIMETO.

(Bertus de Jonge, Nico de Vries en Hölzel zijn te vinden op onderstaande foto's.)























Het NIMETO omvat een afdeling etaleren en een afdeling schilderen.

De opleidingen duren vier jaar, waarvan het derde leerjaar een praktijkstage is.
De lessen worden gegeven van maandag - vrijdag, beginnen om 8.45 uur en eindigen om 16.35.
Elke les duurt 50 minuten.
Het aantal vakantiedagen bedraagt 60 schooldagen.
Buiten de vastgestelde schoolvakanties wordt geen vakantieverlof verleend.

Eisen voor de toelating zijn:
1. Het bezit van een diploma MAVO of HAVO.
òf Diploma lager beroepsonderwijs voor jongens of meisjes, t-stroom.
òf diploma lagere detailhandelsschool.
2. een met voldoende resultaat afgelegd beroepsgericht onderzoek.

Kandidaten die niet voldoen aan een der genoemde punten eisen van vooropleiding, kunnen na een met voldoend resultaat afgelegd toelatingsonderzoek eveneens worden toegelaten.
De mogelijkheid tot deelname aan dit toelatingsonderzoek is ter beoordeling van het bestuur.

Het beroepsgericht onderzoek omvat estetische ontwikkeling, hand- en tekenvaardigheid en beroepsgerichtheid.
Het toelatingsonderzoek omvat de vakken maatschappijleer, Nederlandse taal, Duitse- of Engelse taal, wiskunde en beroepsgericht onderzoek als hierboven omschreven.

Per leerjaar worden de kosten voor o.a. abonnementen op vakbladen, bibliotheek, excursies, leerlingenvereniging, lichtdrukken, schoolfonds, stencils, vakboek technologie, vormings- en werkweken en verzekering per leerling hoofdelijk omgeslagen. In 1973 bedroeg deze omslag F. 150,- per leerling.

Afdeling Etaleren.

Het doel van de etaleursopleiding is het leggen van een basis op middelbaar niveau van algemene-, economische- en technische aard, speciaal gericht op de etalage-reklame, opdat afgestudeerden zich, na een passende voortgezette vorming in het bedrijfsleven, kunnen ontwikkelen tot specialisten op het gebied van presentatietechnieken als etaleren en decoreren.

De opleiding is toegankelijk voor meisjes en jongens en is afgestemd op functies in reklame- en etalage-afdelingen van fabrikanten, groothandelaren, warenhuizen,modemagazijnen, inkoopcombinaties, standbouwstudio's, reklameburo's, dienstverlendende bedrijven en detailzaken en het op free-lance basis verzorgen van displays, etalages, reklame-objecten en stands.

Toekomstmogelijkheden

Onze afdeling etaleren is de eerste en tot nu toe enige middelbare etaleursopleiding in Nederland.
Na de start in augustus 1968, is in juli 1972 de eerste groep afgestudeerden begonnen met de opbouw van een maatschappelijke carriere.
De afgestudeerden zijn thans nog tekort in het bedrijfsleven werkzaam om een totaalbeeld te kunnen geven van de uiteindelijke bereikbare maatschappelijke posities, daar eerst een zekere periode van voortgezette vorming in het bedrijfsleven noodzakelijk is.
Er bestaat echter een nauwe relatie met de Raad voor het Grootwinkelbedrijf, die o.m. behulpzaam is bij het plaatsen van praktikanten in de aangesloten bedrijven.

Voor degenen die geen funktie in de decoratie-etalage sector ambiëren, is er de mogelijkheid een onderwijsbevoegdheid in handenarbeid of tekenen aan de Akademie voor Beeldende Kunsten te behalen of zich verder te bekwamen in de reklame of marketing d.m.v. vervolgcursussen.
Onze etaleursopleiding voldoet aan de eisen van vooropleiding voor vermelde studiemogelijkheden.

Samenwerking met bedrijfsleven

De afdeling etaleren wordt begeleid door een Raad van Advies, waarin onder meer vertegenwoordigers van de Raad voor het Grootwinkelbedrijf, het Koninklijk Verbond van Ondernemers en verschillende chef-etaleurs zitting hebben.

Praktijkjaar

In het derde leerjaar zijn de leerlingen onder toezicht van de school in het bedrijfsleven werkzaam.
Het praktijkjaar wordt verdeeld in 2 stageperioden, welke in verschillende branches moet worden doorgebracht.
Een leraar onderhoud het contact tussen bedrijf, praktikant en school.
In de meeste bedrijven wordt de praktikant begeleid door een mentor.
Hij behartigt de belangen van de praktikant en controleert en signeert de door de praktikant voor de school te maken praktijkrapporten.
Aan het einde van een stageperiode geeft het bedrijf een beoordeling over de praktikant aan de directeur van de school.
Eens in de veertien dagen wordt een schooldag gehouden onder leiding van de contactleraar, teneinde ervaringen uit te wisselen, praktijkrapporten te bespreken en door aanvullende lessen de kennis verder uit te breiden.

(foto: Erroll (Renee) Bouhuys uit Utrecht, klasgenoot 1e leerjaar).

DE WAARDEBON

Ooit stonden Peter en Wilma op een warme zomerdag bij het Stadhuis op de Oude Gracht even stil bij een traditioneel wit bruidje, die trots en toegenegen naast haar verse echtgenoot over de rode loper schreed, gadegeslagen door vrienden en familieleden.
Wij hadden veel rommel bij ons, waaronder een paar zware houten planken.
Toen het bruidje voorbij was zei Peter, „kom op, nou gaan wij ook”. En daar gingen we, met al onze troep over de rode loper, vriendelijk wuivend naar vrienden en familieleden.
Peter zei onderaan de loper, „hier, nu draag jij alles, want je moet voortaan voor mij werken, je bent m’n slaaf!
Daarna riep hij steeds: „zélfs water laat ze aanbranden!”

Toen Peter daarna met Truus ging ‘huwen’ heb ik deze waardebon gemaakt.
Elly heeft deze medeondertekend.
En waarom deze nog in de doos zit.., zeker niet durven geven?