BAKKER & BIER

Gerard: Na wat heen en weer mailen besloten Peter W. en Gerard D. elkaar naar jaren weer eens persoonlijk te treffen. Al snel schoof Dirk H. bij. We spraken af in de Bakkerswinkel in de Warmoessstraat in Amsterdam, een etablissement wat voornamelijk bezocht wordt door de zgn. 'gezondo's', dus ideaal voor ons drieeën. We spraken af om 13.00 uur. Het duurde even voordat we elkaar gevonden hadden. Peter zat al lang en breed binnen aan de grote tafel, en Dirk sneakte snel langs Gerard, die bij de ingang stond te wachten totdat hij zijn tafel aangewezen kreeg. In eerste instantie herkende Gerard Dirk niet, maar toen doemde het bekende beeld van Peter op aan de gezinstafel. Dirk bleek er ook al te zitten, iets herkenbaarder zonder kek zwart hoedje. Voor mij vielen na een paar woorden de jaren spontaan weg, en het werd vrijwel meteen een vertrouwd gebeuren. Nadat er iets bijzonder gezonds genuttigd was vertrokken we snel naar een tegenovergelegen kroeg met prima bier en flauwe videoclips. Er werden natuurlijk oude zaken gememoreerd, zoals de Biafra aktie die we hielden in ons tweede leerjaar, de brief naar de VPRO, voordat we de werkweekfilm maakten en waarin we de film voor uitzending aanboden, (hebben we toen een script ingeleverd?, dat zou de redelijk gestructureerde opzet van de film verklaren). De verschillende woonadressen van Dirk en Peter, die tijdenlang gezamelijk ergens onderdak hadden, Dirks voorliefde voor schone lakens, waar nu niets meer van over is, maar ook hedendaagse zaken, zoals hoe we nu onze tijd doorbrengen (twee werken er nog, één is al gepensioneerd), hoe gaan we om met onze collega's, hoe is het om bij een multi-national te werken of bij de overheid. Hoewel er veertig jaar zit tussen toen en nu, waren de besproken zaken herkenbaar en konden niet anders gaan dan ze gegaan zijn. Toen ik voor de eerste keer op m'n horloge keek, liep het al tegen vieren, dat was jaren geleden dat mij zoiets gebeurde.

Peter: Ik had erg uitgezien naar het moment van onze ontmoeting. Het was allemaal heel snel gegaan tussen mijn eerste mailcontact met Gerard en de ontmoeting met Dirk en Gerard. Dat ik Dirk nooit "spontaan" was tegengekomen vond ik al heel lang heel vreemd. We hebben tenslotte dezelfde roots: Zwolle en omgeving Amsterdam. Dirk zou ik op straat echter niet herkend hebben, was toch wel wat veranderd. Gerard had ik wel ergens anders herkend. Het was een feest van herkenning maar te kort. We gaan het zeker overdoen. Wie schuift aan?

Dirk: Even terug in de tijd is een ervaring die ik me niet wilde ontzeggen. Dus toen ik hoorde van de ontmoeting tussen Gerard en Peter, liet ik me niet de kans ontgaan aan te schuiven. En daar zaten we dan. Eerst was het even wennen aan die doorgroefde koppen, dat specifieke stemgeluid, ieders oogopslag, de uitschietende lach en dat soort dingen. Maar al snel was het een feestje van herkenning. Ik kon mijn ogen vooral niet afhouden van Peter - met hem woonde ik tenslotte onder één dak in de gouden Nimeto-tijd. Gerard is een ander verhaal, hem vond ik vroeger al een vreemd natuurverschijnsel, met zijn muziek- en stripliefde. Bij Peter herkende ik alles weer, en dat bezorgde me veel plezier. Ogen, stem, gebaartjes, zijn manier van praten, het is er allemaal nog.