Vrijdag 4 oktober 2013 - 's Middags een reisje naar Utrecht voor een samenzijn met een aantal Nimetoleerlingen, om het (veertig jaar geleden) verlaten van school te vieren.
Onder de titel '40 jaar dwars' werden de uitnodigingen verstuurd. Een twaalftal mensen reageerden, waarvan er uiteindelijk acht aanwezig waren.
De gevolgde opleiding werd nog altijd als uitstekend beoordeeld, maar de doelstelling van de school: "opleiding kader voor het midden- en kleinbedrijf", is door geen van de deelnemers volbracht, kan wel gesteld worden aan bijna het eind van onze maatschappelijke carrière.
Alleen Nico de Vries is vrijwel zijn hele werkzame leven bezig geweest met zijn decoratiebedrijf.
Er worden allerlei beroepen uitgeoefend; reclasseringsmedewerker, toneelspeler, grafisch ontwerper, theaterbureau, automatiseerder bij makelaar en bank, coaching, kortom van alles behalve etaleur/decorateur.
Maar vrijwel niemand was ook van plan tijdens de opleiding om etaleur te worden.
Zoals gewoonlijk moesten er een aantal hindernissen genomen worden in Utrecht om het centrum te bereiken. De vergelijking met begin jaren zeventig, toen de stationsbuurt gesloopt werd om Hoog-Catharijne mogelijk te maken dringt zich op. Toen werd de Catharijnesingel dichtgegooid, terwijl die nu weer opengegraven wordt. De chaos is identiek aan die van toen, met dat verschil dat het vele malen drukker geworden is. Als voetganger is het vrijwel onmogelijk om ongeschonden de Neude te bereiken, zelfs als je je aan de verkeersregels houdt.
Aan het marktplein is het nieuwe Muziekcentrum bijna klaar, ernaast zijn een aantal appartementen verrezen. Het enige herkenbare uit onze tijd is het gebouw aan de Neude met de ronde gevel, waar nu 'WE' in zit, maar waar wij nog een kop koffie met slagroom konden drinken bij de Rutecks (tweede kopje gratis). Even verderop een fraai uitzicht over de Oudegracht, gelukkig nog wel onaangetast in de voorbije veertig jaar.
Tegen half vijf arriveerde ik bij de Winkel van Sinkel, ook aan de Oudegracht waar we afgesproken hadden. Het was mooi najaarsweer, dus het terras zat stampvol. Gelukkig kon ik nog een plaats bij de ingang veroveren, en na het eerste biertje kwam Nico de Vries erbij zitten.
Al snel volgden Ruud Spall en Peter Walhout. De organisator Peter vertelde dat Kier Knol en Peter Bindels wegens drukke werkzaamheden verstek moesten laten gaan, en uiteindelijk kwam Marijke Volkers ook niet opdagen. Maar Dirk Helsloot, Henze Pegman en Stef van den Eijnden waren wel aanwezig, net als Wilma Smit. Van haar had ik gehoopt dat ze Elly Hees mee had kunnen krijgen, iemand waar we steeds om vragen, maar die zich nog nooit gemeld heeft.
Dirk had voor de uitnodiging speciaal een cartoon getekend, iedereen kreeg die uitgereikt.
Ruud had een koffer vol apparatuur mee om nog wat op te nemen voor de extra's van de werkweekfilm, hij heeft wat beeld en geluid opgenomen, ik ben benieuwd wat het worden gaat.
Hij liet de film zien, nu met geluid, wat ik ervan gezien heb, zag het er prima uit. Iedere deelnemer kreeg een zgn' Lobbykaart' met een afbeelding uit de film.
Vroeger werden deze kaarten bij de bioscoop opgehangen, als indicatie wat met kon verwachten tijdens de voorstelling.
De gesprekken werden weer geanimeerder, Nico vertelde dat hij zijn aktiviteiten bij zijn bedrijf aan het afbouwen was, Ruud werkt momenteel bij een bank in Amersfoort, en Henze werd om de haverklap gebeld om artiestenbrandjes te blussen. Wilma vertelde dat ze haar stek in Friesland wil verlaten om in een bijzonder fraai gebouw aan de rand van Groningen te gaan wonen, 22 hoog!
Stef is bezig met een zanggroep waar onlangs twee blokken van op YouTube zijn gezet. Ik hoop hier later nog wat aandacht aan te geven. Peter werkt nog altijd bij de reclassering in Amsterdam. We besloten om ook maar bij de Winkel te dineren, en kregen daar een prima maaltijd geserveerd.
Tegen half tien verlieten we Utrecht, om via het station weer naar onze woonplaats terug te keren.
Zoals bijna gebruikelijk is was het gezellig en goed om elkaar weer eens te zien en spreken.
Ik hoop dat in de toekomst wat meer mensen aan zullen schuiven, het is de moeite waard, en wees niet bang dat het uitsluitend een nostalgische trip is, want dat is het nooit.
Wij zijn nu zover dat onze groep allen maar kleiner kan worden, er zal niemand meer bijkomen.
(Gerard)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten