 |
| Jenny (1973) |
Dat kwam voor ons als een grote schok.
Hieronder een aantal reakties van medeleerlingen:
Ik herinner me Jen (zo noemden we haar) als een lieve en zachte meid.
Soms ietwat onzeker maar aan de andere kant ook weer heel duidelijk in wat ze voor ogen had.
Samen, met Judith Everse, vaak met elkaar opgetrokken tijdens de Nimeto-jaren. (veel bij elkaar eten).
Jenny was een van de meest creatieve personen, samen met Judith, in onze groep.
Voor de technische uitvoering van de ideeën werden de hulptroepen ingevlogen: Rob Huisman, Lex Cordelaar, Rein van de Pol of Toon Kipmulder.
Na de Nimeto-opleiding kwamen we allebei in Amsterdam te werken, en zocht ik Jen vaak op.
Ze woonde er samen met Frank Teulings.
Door het werk van Frank zijn ze in Luxemburg beland, waar we elkaar ook nog hebben ontmoet.
Daarna zijn we elkaar uit het oog verloren totdat de Kwintel in beeld kwam, ik heb haar nog gesproken via de telefoon, een paar jaar geleden.
In dat gesprek kwam ik te weten dat ze gescheiden was, in Bergen woonde, daar haar plekje had gevonden en tevreden was.
Hansje, haar dochter, was haar oogappel.
Toon Kipmulder
Ik ben geschokt door het bericht dat Jen overleden is.
Veel te vroeg en ik wil Hansje veel sterkte wensen!
Hoe herinner me Jen:
Vreselijk veel lol hebben we gehad samen!
Iedere zondag, als we weer naar Utrecht gingen, kwam ik langs bij je en aten we pindarotsjes, die je van je moeder had meegekregen.
We hebben een supertijd op de Nimeto gehad en hebben veel vakanties samen doorgebracht bijvoorbeeld in Bretagne met Betty, Hansje en Toon!
Verder zeilden we door Friesland met een B.M.
Je was een goede stuurvrouw, die zonder motor, op het zeil, haventjes binnen wist te manoevreren!
Ik was je fokkenmaatje en dat zal ik me altijd blijven herinneren.
Judith Everse
 |
| Hansje-Eva Teulings en Jenny, april 2013 |
Ik trok met Jenny op, en Judith was haar beste vriendin.
Daarbij ook Anton Kipmulder en Rein van de Pol.
We aten vaak bij elkaar op haar kamer (omdat ik dat in het eerste jaar in Utrecht op mijn kamer niet mocht koken).
Ben ook nog eens met haar in Rotterdam geweest.
Mooie meid, eigenzinnig karakter, maakte veel lol.
Ze had een zwak gehoor en daardoor wellicht ook een zachte stem.
Ze was creatief en bij de tijd qua vormgeving.
Het heeft me altijd verbaasd dat ik haar na school nog maar een of twee keer heb kunnen spreken.
O.a. in Warnsveld, waar ze werkte (creatieve therapie?) en ik haar daar bezocht.
Ze was toen nog bij haar man. Die deed later iets in Brussel en daarom verhuisden ze naar Teuven.
Ik herinner me ook dat ik indertijd de fotograaf mocht zijn bij het huwelijk van Jenny met Frank Teulings.
Het jaar weet ik niet meer, in elk geval was dat haar eerste huwelijk.
Tijdens het huwelijksfeest moest ik - mét de bruidegom in zijn Eend - naar een plaatselijke fotograaf om daar een nieuwe batterij voor mijn flitser mee te nemen. Ik was zo stom geweest om geen reservebatterijen mee te nemen.
Bert Thomassen
Ik vind het erg dat ze zo jong al moest gaan.
Ergens op de blog vertel ik waarom ik met de Kwintel begonnen ben in 2008.
De direkte aanleiding was, dat ik ooit 's avonds op de Oudegracht in Utrecht liep, na een cursus, en ik Jenny tegenkwam.
Ze was vrijwel niets veranderd, nog steeds dat koppie met dat haar, maar in die paar seconden kon ik niet zo snel op haar naam komen …
Was dat wel het geval geweest dan had ik haar aangesproken maar vanwege het ontbreken van haar naam dus niet gedaan.
Even later dacht ik "ik laat dit niet meer gebeuren, ik ga onze Nimetojaren vastleggen".
Dat duurt al een aantal jaren, en de oudleerlingen die elkaar nu zo nu en dan ontmoeten hebben er duidelijk plezier in, zonder dat het altijd over de oude tijd gaat.
Daarna heb ik Jenny gebeld, ze vertelde dat ze aktief was in een kunstenaarsvereniging in Schoorl, ik ging ervanuit dat ik haar wel tegen zou komen op de kunstmarkt in Bergen, maar dat is nooit gebeurd.
Een leer om dingen niet op z'n beloop te laten.
Helaas ...
Jenny haar kaart (onderaan de pagina).
Gerard Davelaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten